เก็บรักไว้ที่ปลายฟ้า ( เรื่องของโยษิตา )

"พี่กรคะ วันนี้วันเกิดโย พวกเราไปกินอาหารอร่อย ๆ ด้วยกันสักมื้อได้ไหมคะ" โยษิตาโทรหาสามี เมื่อเธอกลับถึงบ้าน

"พี่งานยุ่ง วันนี้พี่ไปไม่ได้จริง ๆ " คำตอบจากปากของศุภกร ทำให้หญิงสาวรู้สึกผิดหวัง

"พี่พูดแบบนี้มาทั้งสัปดาห์แล้วนะคะ งานมันยุ่งขนาดไม่มีเวลากลับบ้านมาเจอหน้าเมียเลยเหรอ" โยษิตาไม่เข้าใจ

"ที่บริษัทมันมีปัญหา พี่ก็ต้องอยู่ช่วยแก้ไข" ศุภกรหงุดหงิด แต่ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของตนกับภรรยาแย่ไปมากกว่านี้ เขาจึงเอ่ยต่อไปว่า

"ไว้พี่ชดเชยให้โยทีหลังนะ พี่วางสายก่อนล่ะ ต้องไปจัดการงานต่อแล้ว"

สามีกดวางสาย โยษิตารู้สึกว่านับวันศุภกรยิ่งสนใจเธอน้อยลง เวลาให้คำตอบเธอแต่ละครั้งเขาก็พูดแบบกั๊ก ๆ

หรือมันอาจเป็นเพราะเธอทำงานอยู่บริษัทคู่แข่ง เขาจึงไม่ยอมปริปากพูด

หญิงสาวอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เดินทางไปยังบ้านเดิม ซึ่งตนเคยอาศัยอยู่กับครอบครัวบุญธรรม

สองทุ่มครึ่งแล้ว โยษิตากดกริ่งหน้าบ้าน ไม่นานนักแม่บ้านก็วิ่งมาเปิดประตูให้

"อ้าว! คุณโย มาคนเดียวเหรอคะ"

"ค่ะป้า วันนี้สามีโยไม่ว่าง โยก็เลยมาคนเดียว"

"เข้ามาก่อนนะคะ ตอนนี้ในบ้านอยู่กันเกือบครบเลยค่ะ ขาดแค่คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิง"

"พ่อกับแม่ไปไหนเหรอคะ"

"ไปงานวันเกิดเพื่อนเก่าน่ะค่ะ"

คนฟังพยักหน้า ไม่ได้น้อยใจที่ทั้งคู่ไม่อยู่บ้าน เพราะพวกเขาคงคิดว่าเธอกำลังฉลองกับศุภกรอย่างมีความสุข

ภายในห้องนั่งเล่น โยษิตาเห็นตรีชฎา พี่สะใภ้นั่งดูซีรี่ส์เกาหลีอยู่กับตรีประดับน้องสาวฝาแฝด

"สวัสดีค่ะพี่แตง พี่ตาล" พวกเธอพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ ก่อนหันไปดูซีรีส์ต่อ

"คุณรามิลทำงานอยู่ข้างบน คุณโยจะให้ป้าไปตามไหมคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวโยเดินไปดูเอง"

หากพี่ชายมีงานด่วน ไม่ว่างใช้เวลาด้วย โยษิตาตั้งใจว่าจะไปดื่มที่บาร์ในโรงแรม เปิดห้องพักสักคืน จะได้ไม่ต้องขับรถกลับ

"ได้ค่ะ ยังไงคุณโยไปเยี่ยมคุณย่าหน่อยนะคะ ไหน ๆ ก็แวะมาแล้ว"

"ค่ะ" โยษิตารู้ว่าคุณย่าอายุเยอะมากแล้ว ที่สำคัญตอนนี้สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง ใช้เวลาส่วนใหญ่บนเตียงในห้องนอนส่วนตัว

แต่หญิงสาวอยากเจอพี่รามิลผู้แสนใจดีมากกว่าคุณย่าจอมเผด็จการที่เธอหวาดกลัวตั้งแต่เด็ก ดังนั้นเธอจึงยังไม่เดินไปห้องคุณย่ามาลัย

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้ง

"พี่รามิล นี่โยนะคะ โยขอเข้าไปได้ไหม"

ชายหนุ่มยิ้มกว้าง ตั้งแต่โยษิตาแต่งงาน เขาแทบไม่ได้เจอเธอเลย

รามิลรีบเดินไปเปิดประตูให้น้องสาวร่วมโลกเข้ามาด้านใน

"พี่ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอโยวันนี้ ว่าแต่ทำไมไม่อยู่ฉลองกับคุณกรเขาล่ะ"

"เขาบอกว่าติดงานน่ะค่ะ ติดมาเป็นสัปดาห์แล้ว โยยังอดคิดไม่ได้เลยว่าเขามีคนอื่น"

เจอหน้ารามิล โยษิตาเริ่มระบายความในใจทันที

ตั้งแต่เล็กจนโต เธอกับพี่ชายคนนี้สนิทกันมาก แม้เธอไม่ใช่น้องสาวแท้ ๆ ของเขา แต่เขาก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี หากเทียบกับรวิศ ซึ่งเป็นพี่รอง

"แล้วเขาได้กลับบ้านมาหาโยบ้างหรือเปล่า"

"สัปดาห์นี้เขาหายหน้าไปเลยค่ะ"

"อะไรมันจะยุ่งปานนั้น บ้านกับที่ทำงานก็ไม่ได้ไกลกันมาก"

"โยก็คิดแบบนั้น เฮ้อ... ไม่เอาแล้ว เลิกพูดเถอะ วันนี้วันเกิดโย โยอยากมีความสุข"

"น่าเสียดาย ที่นี่ไม่มีเค้กเลยสักก้อน"

"โยไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว ไม่คิดมากเรื่องมีเค้กหรือไม่มีเค้กหรอกค่ะ โยแค่อยากอยู่กับคนที่โยรักก็เท่านั้น ถ้าพี่รามิลไม่ยุ่งมาก ต้มบะหมี่ให้โยกินสักชามก็พอค่ะ" เธอคิดถึงฝีมือเขา

"มีสเต๊กเนื้อของพี่อยู่หนึ่งกล่อง โยกินนั่นเถอะ"

"ก็ได้ค่ะ" หญิงสาวพยักหน้า รู้ว่าพี่ชายคงกินอาหารเย็นไปแล้ว เขาไม่ใช่คนที่ชอบกินอาหารตอนดึก ๆ

เธอเองก็เช่นกัน แต่วันนี้ทุกอย่างผิดแผน จึงยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่มื้อเที่ยง

โยษิตาค่อนข้างประหลาดใจที่ตรีชฎาและตรีประดับนำไวน์มาเปิด แถมร้องเพลง happy birthday ให้เธอด้วย

ทางด้านรามิลรู้สึกผ่อนคลาย สบายใจ เมื่อเห็นภรรยาเข้ากับน้องน้อยของตนได้ดีขึ้นกว่าเดิม

'แตงคงเลิกคิดมากแล้ว ช่างดีจริง ๆ '

"วันนี้โยดื่มให้เต็มที่เลยนะ แล้วก็นอนค้างที่นี่สักคืน"

"ค่ะพี่แตง" โยษิตายิ้ม คิดว่านอนค้างที่นี่สักคืนก็ดี พรุ่งนี้จะได้คุยกับพ่อแม่บุญธรรมด้วย

รามิลเอาแอปเปิลออกมานั่งกินเป็นเพื่อนโยษิตา เมื่อเธอบอกเขาว่าไม่อยากนั่งกินอาหารคนเดียว

นั่งดื่มไวน์ด้วยกันจนหมดขวด ทุกคนจึงแยกย้าย

กลางดึก ในห้องนอนเดิมซึ่งเปิดแอร์เย็นฉ่ำ โยษิตาอึดอัด หายใจไม่ออก เธอพยายามดิ้นรน และจิกเข้าที่แขนของคนร้าย ซึ่งเอาหมอนมากดปิดปากปิดจมูกเธอไว้