เวลาของจางอี้ชิง

เวลา ใช้ชีวิตเด็กทุนอย่างเงียบสงบมาโดยตลอด จนกระทั่งคืนนั้นที่เขาตัดสินใจมีสัมพันธ์ฉันคู่นอนกับใครคนหนึ่ง ซึ่งจะเปลี่ยนชีวิตของเขาไปตลอดกาล ด้วยคนคนนั้น คือเจ้าของทุนของเขาเอง

"กูเห็นนะ คุณฉีแม่หม้ายลูกติดคนนั้นน่ะ มองมึงด้วยสายตาเหมือนกำลังล่าเหยื่อ" หลินอวี่พูดติดตลก
"ไร้สาระ"
"มึงไม่ชอบแม่หม้ายเหรอ"
"กูไม่ได้ชอบผู้หญิง"
"อ๋อ เออว่ะ" หลินอวี่ทำท่าเหมือนเพิ่งนึกได้ ก่อนจะหันไปตั้งใจขับรถต่อ
ใช่แล้วละ จางอี้ชิงคนนี้มันชัดเจนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วว่าไม่ได้ชอบผู้หญิง แต่ชอบผู้ชาย



"อย่าบอกนะว่าคนที่นายนอนด้วยคือ..."
"อื้อ" เวลาพยักหน้ารับด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก เพราะไม่คิดว่าคนที่เผลอไผลไปมีสัมพันธ์ด้วยเพียงแค่คืนเดียวจะเป็นถึงผู้มีพระคุณของตัวเอง
"ฉิบหายแล้วเวลา"
ใช่ ฉิบหายแล้ว


"เรียกผมว่าท่านประธาน ผมอยากได้ยิน"
"มะ... ไม่... ไม่เรียก" เวลาส่ายหน้าเร็ว ๆ ทั้งปิดปากตัวเองแน่น ไม่ยอมเรียกตามที่อีกฝ่ายต้องการ จางอี้ชิงผละออกเพียงครู่เพื่อจัดการดึงเสื้อยืดสีขาวที่ยังเหลืออยู่บนตัวของเวลาขึ้นมาทีเดียวถึงเหนือแผ่นอกบอบบาง ส่วนเสื้อสูทถูกโยนทิ้งไปนานแล้ว สองฝ่ามือลูบไล้แผ่นท้องขาวผ่องจนเห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายกำลังเกร็งตัววาบ
"งั้นผมจะทำให้คุณเรียกให้ได้"


ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ

แนะนำให้คุณนักอ่านซื้อผ่านเว็บไซต์จะได้ราคาถูกกว่าซื้อผ่านแอพค่ะ