เพิ่งรู้ว่ากูรักมึง

เกม แอบชอบ เบว สาวสวยดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของโรงเรียน แต่เขาเป็นแค่คนธรรมดา ฐานันดรเด็กนักเรียนท้ายห้อง จึงไม่กล้าเข้าไปจีบเบว วันหนึ่งเกมได้บังเอิญเจอกับเนิร์ด เด็กเรียนสุดเพอร์เฟค ทั้งหล่อ ทั้งเก่งและบ้านรวย แถมยังเป็นเพื่อนกับเบว ทำให้เกมวางแผนจะจีบเบวโดยเข้าไปตีสนิทกับเนิร์ด แต่แล้วเขาก็ได้ยินข่าวลือว่าเนิร์ดกับเบวแอบชอบกันอยู่ เกมจึงพยายามเข้าไปขัดขวางความรักของคนทั้งสอง แต่กลับกลายเป็นว่าคนที่เนิร์ดแอบชอบดันไม่ใช่เบว แต่กลายเป็นเขาแทน ในวันที่เนิร์ดมาสารภาพรักกับเขา เขารู้สึกสับสนและได้ตอบปฏิเสธเนิร์ดไป พอเรียนจบทั้งสองก็แยกย้ายและไม่ได้เจอกันอีก จนกระทั้งหลายปีต่อมา เกมได้กลับมาเจอเนิร์ดอีกครั้งในที่ทำงาน ทำให้ทั้งสองได้กลับมาใกล้ชิดกัน เกมเริ่มรู้ตัวว่าเขานั้นรู้สึกหวั่นไหวและแอบชอบเนิร์ดเข้าให้ แต่ดูเหมือนเนิร์ดจะเลิกชอบเขาไปนานแล้ว และคิดกับเกมแค่เพื่อน เกมจะตัดสินใจกับเรื่องนี้ยังไง เขาจะตามจีบเนิร์ดสำเร็จหรือไม่ ความรักของเขาทั้งสองจะสมหวังไหม ไปตามอ่านกันได้เลยจ้า

สปอยเนื้อหาส่วนหนึ่งในหนังสือ
ผมยิ้มให้เขาแล้วหันกลับไปกินก๋วยเตี๋ยวต่อ ผมคิดอยู่นานก่อนจะตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างออกไป
เกม. อันที่จริงกูมีบางอย่างที่อยากจะบอกมึงนะเนิร์ด
เนิร์ดหยุดกินแล้วหันมามองผมด้วยสีหน้าที่จริงจัง
เนิร์ด. กูก็มีอีกเรื่องที่อยากจะบอกมึงเหมือนกัน
เกม. เรื่องอะไรวะ
เนิร์ด. มึงบอกเรื่องของมึงก่อนสิ
เกม. มึงนั้นแหล่ะบอกก่อน
เนิร์ด. งั้นเราพูดพร้อมกันนะ
เกม. โอเค
1...2......3!
เกม. กูชอบ-
เนิร์ด. กูหมั้นแล้วนะ
ผมช็อกจนไม่มีแรงจะจับตะเกียบ เลยเผลอทำลูกชิ้นที่กำลังคีบอยู่ในตะเกียบหล่นลงไปในถ้วยก๋วยเตี๋ยว
โอ๊ย!...
ไอ่เนิร์ดร้องเสียงหลงเพราะน้ำก๋วยเตี๋ยวผสมพริกแสบๆจากถ้วยของผมกระเด็นไปเข้าตามันอย่างจัง
เกม. เอ้ย!! เนิร์ด! กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ
ผมรีบหยิบขวดน้ำแล้วส่งให้มันใช้ล้างตา เนิร์ดเปิดขวดน้ำแล้วรีบเทน้ำใส่ตาอย่างไวจนหน้าและเสื้อผ้าของตัวมันเปียกไปหมด
เกม. หายแสบตาหรือยัง กูขอโทษนะเว้ย
เนิร์ด. ไม่เป็นไร กูดีขึ้นแล้ว

หลังจากจัดการเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เสร็จ เราสองคนก็กลับมานั่งทานก๋วยเตี๋ยวกันต่อ
เกม. เมื่อกี้ที่มึงบอกว่า มึงหมั้นแล้ว จริงเหรอ
เนิร์ดพยักหน้าแล้วยิ้มให้เกมเล็กน้อย
เกม. โอ้โหววว....! ดีใจด้วยนะมึง...แล้ว...มึงบอกใครเรื่องนี้หรือยัง
เนิร์ด. ยังเลย กูบอกมึงคนแรก ตอนนี้พ่อแม่ฝั่งกูกับเขากำลังคุยๆกันอยู่ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็จะจัดงานแถลงข่าว
เกม. ฝ่ายหญิงเป็นใครวะ
เนิร์ด. เอมมี่ นาวิต้า
เกม. เชี้ยย...... เอมมี่ นาวิต้า แกรนเซล นางแบบไทยลูกครึ่งเยอรมันที่กำลังดังๆอยู่ตอนนี้ใช่ไหม
เนิร์ด. ใช่...แต่มึงอย่าเพิ่งเอาไปบอกใครนะ
เกม. เชรดดโด้......ทำไมมึงได้แฟนสวยขนาดนี้วะ ไปเจอกันที่ไหน?
เนิร์ด. จริงๆกูรู้จักกับเอมมี่ตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้ว พ่อกูเป็นเพื่อนกับพ่อเขา ก็เลยอยากให้ลูกแต่งงานกัน
เกม. มึงหมั้นกับเอมมี่ตอนไหน
เนิร์ด. ยังไม่ได้หมั้นหรอก แค่กำลังจะหมั้น
เกม. โหว..ในที่สุดเพื่อนกูก็จะได้แต่งงานมีครอบครัวเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ดีใจว่ะ ยินดีด้วยนะเว้ย.... เดี๋ยวกูจะตัดชุดใส่สูทหล่อๆเตรียมไปงานแต่งมึงเลย
ผมยิ้มแล้วตบไหล่มันเบาๆ
เนิร์ด. อืม.. ขอบใจว่ะ
ไอ่เนิร์ดตอบผมแล้วยิ้มกลับมา
เนิร์ด. แล้วเมื่อกี้ที่มึงบอกว่าชอบ มึงชอบอะไรวะ
เกม. อ๋อ..กะ..กูจะบอกว่ากูชอบลูกชิ้นที่อยู่ในถ้วยมึงอ่ะ กูขอกินหน่อยนะ
เนิร์ด. เห้ย! อะไรวะ ของมึงก็มี มาแย่งกูกินทำไม
เกม. ก็แย่งมึงกินมันอร่อยกว่า...
เกือบไปแล้ว เกือบไปแล้ว เกือบไปแล้วจริงๆ ผมเกือบจะบอกชอบเขาไปแล้ว ดีนะที่ผมยังไม่กล้าพูด ไม่งั้นชิบหายแน่ สุดท้ายก็ต้องมานั่งกินลูกชิ้นแก้เก้อ นี้ผมกำลังคิดอะไรอยู่ กูนี้มันบ้าจริงๆ การที่เขามาทำดีกับผมบ่อยๆ มันไม่ได้มีความหมายพิเศษอะไรเลย ผมนี้มันโง่จริงๆที่คิดเองเออเองว่าเขายังมีใจให้ผมอยู่