เกิดใหม่ในร่างของตัวร้ายในนิยายของตัวเอง

คิมหันต์ อัครวัฒนากูล อายุ21ปีเป็นตัวร้ายในนิยายเกรดCของนักเขียนไส้แห้งที่เขียนนิยายมาแล้ว4ปีแต่ก็ยังไม่ดังจนนักเขียนคนอื่นๆที่เขียนมาพร้อมๆกันต่างก็มีชื่อเสียงกันไปหมดแล้วมีเพียงแค่เขานี่แหละที่ยังจมอยู่ที่เดิมนิยายเรื่องนี้เขาหวังว่ามันจะสร้างชื่อเสียงให้แก่ตัวเองสักทีเลยตั้งชื่อของตัวร้ายเป็นชื่อของตัวเองเสียเลยเป็นตัวรับจบทุกปัญหาแต่บอกเลยว่าโคตรรวยชีวิตโคตรดีแต่เป็นตัวร้ายแต่ยังไม่ทันได้เขียนจบก็ดันมาตุยเย่เอาเสียก่อน

ทิศเหนือ จรัญนิวัฒนา อายุ29ปี เป็นพระเอกที่โคตรเพอร์เฟคเป็นตัวละครที่นักเขียนรักที่สุดก็นะลูกรักนักเขียนก็ต้องยกให้กับเขาคนนี้แหละ เดิมทีเป็นคนสุขุมไม่ค่อยพูดคงความเป็นพระเอกหืมตามฉบับนิยายทั่วไปเลย แต่ไหงพอมาเจอตัวจริงทำไมลูกรักของเขาคนนี้ถึงได้มีนิสัยกวนส้นตีxแบบนี้ล่ะ เจอหน้าแต่ละทีก็อยากจะถอดรองเท้าฟาดหน้าปากเหมือนเลี้ยงหมาไว้เป็นพันๆตัว



"คิดว่าตัวเองเป็นใครกันเลยบอกว่าถ้านายไม่มีฉันนายไม่ได้เกิดขึ้นมาหรอกนะ!!"

"พูดพล่ามอะไรของเธอ เพ้อเจ้อไปเรื่อย"

สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงไม่เห็นเหมือนกันเลยสักนิดไหนล่ะพระเอกที่แสนจะเพอร์เฟคสุขุมหล่อเท่แต่ทำไมที่ผมเห็นและได้สัมผัสมามันถึงได้มีแต่ไอ้หน้าหล่อขี้เก๊กปากหมาล่ะครับ ไม่นะเอาพระเอกของผมคืนมา เอาไอ้ขี้เก๊กนี่ไปเก็บทีครับ



"นี่คุณเหนือผมถามจริงๆนะคุณคิดีแล้วเหรอที่จะไล่เด็กนั่นออกน่ะ นันมันเนื้อคู่ของคุณเลยนะ!!๐"

"เพ้อเจ้ออะไรของนายอีก ฉันไม่เห็นเนื้อคู่ที่เห็นอยู่ตอนนี้ก็มีแค่เธอที่เป็นเนื้องอกของฉัน เนื้อร้ายด้วยสิ"

ประโยคสุดท้ายพูดน้ำเสียงเบาๆทำให้คิมหันต์ไม่ได้ยินเท่าไหร่

"ชิ เนื้องอกอะไรจะหล่อขนาดนี้ ทำเป็นพูดว่าผมไปเถอะถ้าผมไม่อยู่ขึ้นมาคุณจะคิดถึง"

แล้วเธอจะไปไหนล่ะ

"ไปหาผัวไงครับ!"

"หึ พูดแบบนี้คืนนี้อยากจมเตียงสินะ ได้เลยคนสวย"