วายุ มาเฟียจอมเย็นชา

" คุณหนูผู้สูงศักดิ์งั้นหรอ ดูสภาพของเธอตอนนี้สิฟ้าลดาไม่แตกต่างจากผู้หญิงบำเรอกามทั่วไป "
" ทำไมนายถึงอยากมีลูกกับฉัน "
แววตาพร่ามัวเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าด้วยความเจ็บแค้นใจ
" ความสะใจไงล่ะที่ได้เห็นผู้หญิงหยิ่งผยองอย่างเธอสิ้นท่าไร้ศักดิ์ศรีและชีวิตพัง "
" ปล่อย..ฉันเจ็บ "
ยิ่งฟ้าลดาได้ยินคำตอบจากคนตรงหน้าน้ำตายิ่งไหลเพิ่มทวีกว่าเดิม มือเล็กพยายามแกะมือใหญ่ออกจากข้อมือเล็กแต่วายุนั้นยิ่งเพิ่มแรงบีบเพียงเพราะอยากเอาชนะ
" ไหนๆ เธอก็หายดีแล้วเรามาผลิตลูกกันเลยดีกว่า ฉันอยากเห็นคนอย่างเธอตอนมีลูกว่าจะสามารถเป็นแม่คนได้ไหม "
" ถ้านายเกลียดฉันมากนักก็อย่ามาแตะต้องตัวฉัน "
ดวงตากลมโตค้อนมองวายุ
" หึ!!! ยิ่งเกลียดเธอมากเท่าไหร่ฉันมีแต่ยิ่งอยากทำให้ร่างกายของเธอแตกสลาย ฟ้าลดา!!! "