ไอดินกลิ่นรัก...

"เธออายุเท่าไหร่แล้ว" แต่จู่ๆ อัคราก็ถามอีกฝ่ายขึ้น เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มจะอึดอัด ที่เห็นเขาเงียบมาตลอด
"ยี่สิบย่างยี่สิบเอ็ดค่ะ" เมื่อเจอคำตอบเข้าไป อัครถึงกับอึ้งกิมกี่ไปซะอย่างนั้น เพราะแพรดาวอายุน้อยกว่าเขาเกือบสิบปี เพราะตอนนี้ ตัวเขาเองอายุสามสิบเก้าจะเข้าสี่สิบเข้าไปแล้ว เขาไม่คิดเลยว่า อยู่จนอายุจะเข้าเลขสี่แล้ว จะได้แต่งงานกับสาวน้อยที่อายุห่างจากเขามากมายขนาดนี้
"ผมอายุสามสิบเก้า อย่างสี่สิบอายุค่อนข้างห่างกัน คุณไม่รังเกียจใช่ไหม"
"ไม่รังเกียจหรอกค่ะ แพรต่างหากที่กลัวว่าพ่อเลี้ยงจะรังเกียจ เพราะแพรเป็นแค่เด็กกะโปโลธรรมดา ๆคนหนึ่ง ไม่ได้มีอะไรดีเด่อะไรเลย ไม่มีอะไรเหมาะสมกับพ่อเลี้ยงสักอย่าง"
"เด็กกะโปโลที่ไหนกัน คุณโตเป็นสาวแล้ว แล้วก็สวยมากด้วย"
"อะไรนะคะ" แพรดาว ถามชายหนุ่มออกไปอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
"เอ่อ.ผมว่าดึกแล้ว คุณไปนอนเถอะ ช่วงกลางคืนอากาศค่อนข้างเย็น น้ำค้างก็แรง เดี๋ยวจะไม่สบายเอา"

เมื่อรู้ตัวว่าเผลอพูดอะไรที่ไม่สมควรพูดออกไป อัคราก็รีบเปลี่ยนเรื่อง แล้วก็รีบเดินนำหญิงสาวเข้าบ้านไปด้วยท่าทีเก้อเขิน จนแพรดาวเองถึงกับ อมยิ้มออกมา กับท่าทีของชายหนุ่มที่เดินนำเข้าบ้านไป