ซ่อนรักลวงแค้น (หนังสือเสียง)

เขามาเพื่อแก้แค้นคนที่ทำให้ครอบครัวเขาเกือบล้มละลาย
ทำให้น้องสาวสุดที่รักต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
และเธอคือเหยื่อแสนหวานที่เขาจะใช้ทุกเล่ห์กลที่มี
ลวงล่อให้เธอตกหลุมพราง

เธอรู้ดีว่าเป็นแค่หมากบนกระดาน
ให้ผู้ชายสองคนที่เธอรักใช้เป็นเครื่องมือทำลายอีกฝ่าย
รู้ทั้งรู้แต่ยอมเจ็บ ยอมแกล้งโง่
เพื่อหวังจะมีใครสักคนให้เธอได้รักเต็มหัวใจ
-------------
“ฉันรู้นะว่าทำไมคุณถึงอยากได้ฉัน...” พูดมาถึงตอนนี้คนพูดหน้าร้อนวาบ เมื่อประกายตาดำเข้มจัดหลุบลงมองอ้อยอิ่งที่ริมฝีปากสีแดงฉ่ำ เลยต้องรีบเรียบเรียงประโยคใหม่ “อยากให้ฉันไปทำงานด้วย”
คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง ริมฝีปากหยักสีชมพูคล้ำ ซึ่งบ่งบอกว่าเจ้าตัวคงเคยเป็นสิงห์อมควันหรืออาจจะยังเป็นอยู่คลี่ยิ้มออกช้าๆ “เหรอ แล้วมันเพราะอะไรล่ะ”
“คุณอยากแก้แค้นเจ้านายฉัน คุณเลยมาหว่านเสน่ห์เพื่อหวังให้ฉันไปทำงานแล้วคุณก็จะล้วงความลับกลับคืน”
“แล้วได้ผลไหม” นิ้วเรียวแข็งแรงแตะไล้หลังมือเล็กที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์
“ไม่มีทาง คนอย่างฉันไม่มีทางทรยศเจ้านายแน่ๆ” ปรีชญากระชากมือออกมากอดอกไว้แน่น
ตาคมๆ ของคู่สนทนาหลุบลงมองเนินอกอิ่มที่ดันเสื้อคอกว้างออกมาจนเห็นได้ชัด “ผมไม่ได้ถามถึงเรื่องล้วงความลับ ผมอยากรู้เรื่องหว่านเสน่ห์ต่างหาก”
“อะ...เอ้อ...” ปรีชญางงงันก่อนจะวูบวาบไปหมด เมื่ออริญชย์แตะนิ้วเรียวยาวเข้าที่ซอกคอ จุดที่ชีพจรของเธอเต้นอย่างบ้าคลั่ง
“จุ๊ๆๆๆ คุณตื่นเต้นนะนี่ หัวใจเต้นเร็วจัง”
--------------
“แวว พ่อคุณเป็นยังไงบ้าง”
ปรีชญาหันขวับไปทันทีที่ได้ยินเสียง แล้วเดินตรงรี่เข้าไปหาอริญชย์ ข้อมูลที่รับรู้มาตลอดหลายวันวิ่งพล่านอยู่ในหัว
“สารเลว”
สิ้นคำนั้น มือเล็กๆ ก็ตบไปที่ซีกหน้าด้านหนึ่งเต็มแรง ได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น หน้าหล่อๆ สะบัดไปตามแรงตบ
“ผมก็แค่ทำสิ่งที่ต้องทำ ใครทำอะไรไว้ก็สมควรได้รับผลการกระทำของตัวเอง”
“คุณทำได้ยังไง ทำร้ายคนที่ฉันรักได้ยังไงตอนที่คุณ...คุณมายุ่งกับฉัน”
คราวนี้ฝ่ามือเล็กๆ ฟาดลงไปที่ซีกหน้าหล่อคมอีกด้าน หน้าขาวๆ ของอริญชย์แดงขึ้นเป็นปื้นทันตาเห็น
ปรีชญากำมือเล็กๆ ไว้แน่น ในยามนี้เธอเกลียดตัวเองที่สุด รู้ทั้งรู้ว่าการเข้ามาของผู้ชายคนนี้มีเบื้องหลัง แต่ยังถลำตัวและหัวใจลงไปถึงขนาดนี้
----------------