เมียบำเรอมาร

“ฟ้ามีแค่คุณใหญ่คนเดียวจริงๆ นะคะ เชื่อฟ้าเถอะนะคะ ให้ฟ้าได้อธิบายบ้าง!”
“เชื่อได้เหรอ! คุณเห็นผมโง่นักรึไงฟ้าลดา แค่ที่เห็นมาทั้งหมดวันนี้มันก็ทำให้หมดความเชื่อมั่นใจตัวคุณไปหมดแล้ว คุณก็เหมือนกับผู้หญิงอื่นที่ทั้งร่าน ไม่รู้จักพอ ผมคงทำให้คุณไม่ถึงใจสินะใช่ไหมถึงได้นัดไอ้พี่ชายนอกคอกนั่นมารับกันถึงที่!!”
“คุณใหญ่....” หญิงสาวสะอื้นไห้จนตัวโยน มันทรมานเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเมื่อเขาไม่ยอมฟังเธออธิบายเลยสักนิด และมันยิ่งจะทรมานมากขึ้นเข้าไปอีกก็ตอนที่ถูกเขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่ไร้เยื่อใย
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ผมจะไม่มีวันที่จะเชื่อคุณอีก!ไหนๆ ก็อุตส่าห์ท้องแล้วนี่ ถ้าอย่างนั้นก็ดีเหมือนกัน ผมจะจองจำคุณเอาไว้ที่นี่ไปจนกว่าจะถึงวันคลอด และเมื่อคลอดลูกในท้องออกมาเมื่อไหร่ผมจะตรวจดีเอ็นเอกับเด็กคนนี้ทันที และรู้อะไรไหมฟ้าลดา...ถ้าเกิดผลมันออกมาว่าเขาเป็นลูกของผมจริงๆ ผมก็จะเก็บเขาเอาไว้ส่วนคุณจะไปตายที่ไหนก็ไป คุณจะไม่มีวันได้เห็นหน้าลูก ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้มองดูเขาค่อยๆ เติบโตขึ้น ฉันจะทำให้เธอรู้สึกว่าการถูกทอดทิ้งมันรู้สึกยังไง!!!” วศินฝากฝังคำพูดที่เจ็บแสบที่สุดเท่าที่เขาเคยพูดมันออกมาเสียงสั่น ชายหนุ่มหมุนตัวเดินหนีทันทีเพราะไม่อยากเห็นน้ำตาของคนทรยศตรงหน้านี้อีกต่อไป
“คุณใหญ่...”