รอยพันธนาการ

พีรวัสที่ยืนอยู่หน้าเต็นท์ก้มลงมองใบหน้าเล็กๆ ซึ่งประดับด้วยรอยยิ้มละมุน แล้วก็สะดุดเข้ากับดวงตาที่เป็นประกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า ดาวดวงนี้ก็สวยงามไม่แพ้กัน

ลมหนาวพัดมาวูบใหญ่ หญิงสาวห่อไหล่ ละสายตาจากดาวบนผืนฟ้า ถึงมันจะสวยแค่ไหนเธอก็ไม่อยากเสี่ยงกับไข้หวัดจึงรีบมุดตัวกลับเข้าไปหลบลมหนาวในเต็นท์ เมื่อชายหนุ่มมุดตัวตามเข้ามาเธอก็หันไปจ้องหน้าเขาเขม็ง

“หนาวขนาดนี้คุณคงไม่คิดจะให้ผมนอนหน้าเต็นท์หรอกนะนิดานุช”

เขาลากเสียงถามกึ่งเว้าวอน ยิ่งตอนที่เรียกชื่อจริงของเธอก็ใส่อารมณ์ออดอ้อนเข้าไปด้วยตามประสาชายหนุ่มผู้เชี่ยวชาญในการหว่านเสน่ห์ล่อลวงหญิง

หญิงสาวกัดริมฝีปากจนเจ็บ แค่ฟังคำถามของเขาเธอก็หน้าแดงแจ๋แล้ว นึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่าเธอจะผ่านค่ำคืนนี้ไปได้อย่างไร

เมื่อนิดานุชไม่ปฏิเสธหรือขับไล่ พีรวัสจึงขยับตัวเข้าไปยึดพื้นที่ฝั่งหนึ่ง
ของเต็นท์ ก่อนจะหยิบผ้าห่มมาคลี่ออกแล้วเอาไปคลุมร่างให้หญิงสาว

“นอนเถอะ ผมไม่ทำอะไรหรอก สัญญา” ถ้าคุณไม่อนุญาต...