อย่าซ่านะป๊า หม่าม้าดุมาก [Mpreg]

#อย่าซ่านะป๊าหม่าม้าดุมาก
"นี่เจี๊ยบ รีบกินข้าวได้แล้ว อย่ามัวแต่ดูการ์ตูน" เสียงดุๆ ดังขึ้น ทำเอาเด็กน้อยที่กำลังถือจานข้าว ส่วนตานั้นจับจ้องไปที่ที่วีนั้นสะดุ้งโหยงก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่ชอบใจ

"หม่าม้า มะไหร่จะเลิกเรียกเจี๊ยบซักที มันไม่เท่ เจี๊ยบชื่อเจมส์ตะหาก"

"เรื่องมากอะไร ก็เจี๊ยบมันเรียกง่าย เท่จะตาย เจมส์มันออกเสียงลำบาก"

"ม่ายยาก ม่ายลำบากซะหน่อย กะหม่าม้าเปงคนตั้ง" คนลูกแย้งขึ้น คนลูกก็โต้กลับอย่างไม่มีใครยอมใคร ทำเอาคนเป็นน้าสาวที่นั่งฟังอยู่ไม่ไกล ได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอา

"ก็ตั้งแล้วมันเรียกยาก ก็เปลี่ยนไง ทำไม ไม่ชอบชื่อเจี๊ยบ งั้นเอาชื่ออื่นไหม ชื่อจ้อนเป็นไง" คนเป็นแม่เสนอ ทำเอาคนลูกที่กำลังจะอ้าปากเถียง ขมวดคิ้วงง เพราะไม่รู้จักว่าไอ้จ้อนที่หม่าม้าพูดถึง มันคืออะไร

แต่ไม่ว่าจะฟังยังไง ก็รู้สึกว่ามันไม่เท่เอาเสียเลย

"ไอ้พี่อัญ เอาสมองส่วนไหนคิด จะเรียกชื่อลูกว่าไอ้จ้อน มันใช่ชื่อที่คนจะเอามาตั้งชื่อลูกหรือไง" อิมที่นั่งฟังอยู่อดที่จะพูดแทรกไม่ได้ เมื่อความคิดของพี่ชายเริ่มจะไปกันใหญ่

"หือ น้าอิมฮะ ไอ้จ้อนคือไลหลอฮะ" เจ้าเด็กถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

"เป็นเด็กเป็นเล็ก จะมาอยากรู้อะไร รีบกินข้าวไป เดี๋ยวก็ต้องไปช่วยหม่าม้าเขาขายผักที่ตลาดอีก น้าจะไปธุระข้างนอก"

"ขายผักอีกแล้ว หม่าม้า...ไหนหม่าม้าเคยบอกว่าปะป๊ารวยไง ทะไมพวกเลาถึงต้องยังไปขายผักด้วยล่ะฮะ" เจ้าเด็กยู่หน้าอย่างไม่ชอบใจ

"เอ้า ก็เขารวย ไม่ใช่เรารวย เอ็งงงไรเนี่ยเจี๊ยบ" พอได้ยินคำว่าเจี๊ยบอีกรอบ หน้าก็มุ่ยกว่าเดิม

"แล้วทะไมเลาม่ายไปหาปะป๊ากัน เจมส์กะหยักอยู่กะปะป๊าลวยๆ นะ" เจ้าลูกชายเงยหน้าถาม แต่กลับถูกคนเป็นหม่าม้าหันหน้าหนี ก่อนจะตามมาด้วยคำตอบที่คาดไม่ถึง

"ปะป๊าเอ็งหล่อเกินไป อยู่ด้วยแล้วหัวใจทำงานหนัก เพราะงั้นเลิกถามแล้วกินข้าว! เดี๋ยวตลาดก็วายก่อน"

ลูกชาย "..........."

น้องสาว "..........."

##############################

"ฮ่าๆ ตลกชะมัด"

"หัวเราะอะไรขนาดนั้นวะ"เจนภพมองไปที่เพื่อนที่กำลังนั่งหัวเราะจนตัวงออยู่ที่โซฟา ก็อดที่จะขมวดคิ้วมองไม่ได้

"ดูไลฟ์สดขายของอยู่ แม่งโคตรตลกเลยมึง เด็กนี่แม่งโคตรจี้ ฮ่าๆ"เพื่อนสนิทตอบกลับมาพร้อมทั้งยังหัวเราะต่อ

"เด็ก? เด็กไลฟ์เป็นด้วยเหรอวะ"เจนภพไม่เข้าใจที่เพื่อนบอกเท่าไหร่

"เออ แม่ใช้ให้มาขายของ แต่เด็กนี่ดันมาประกาศตามหาปะป๊าในไลฟ์ มึงดูดิ"ไม่ว่าเปล่ายังลุกจากโซฟาแล้วถือโทรศัพท์ตรงไปหาเพื่อน ทันทีที่เจนภพได้เห็นหน้าเด็กที่ฉายอยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์ก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

[เจี๊ยบ หม่าม้าบอกว่าให้ขายพวงกุญแจ ไม่ใช่ให้มาประกาศตามหาพ่อ]เสียงหนึ่งที่อยู่หลังกล้องดังขึ้น ทำเอาใจของเจนภพเต้นแรงขึ้นมาอย่างกะทันหัน แต่เด็กในจอกลับขมวดคิ้วแล้วทำหน้ายู่

[หม่าม้าบอกว่าอย่าเลียกเจี๊ยบงายฮะ มังม่ายเท่ ได้ๆ ขายของกะได้ อันนี้ห้าฉิบบาท ขายเฉ็ดแล้ว เจี๊ยบตามหาปะป๊าต่อได้แล้วช่ายเป่า]

"มึงดูดิ โคตรตลก"วียังคงขำออกมาอย่างต่อเนื่อง ต่างจากเพื่อนอย่างเจนภพที่จ้องไปที่หน้าจอจนจะทะลุ

[เจ้าเจี๊ยบ ใครบอกให้ทำพิเรนทร์แบบนี้เนี่ย]

[น้าอิมบอกว่า ในนี้จามีคนมาดูเย้อๆ คนที่มาดูอาจจะเปงปะป๊ากะล่ายนี่นา ปะป๊าๆ ป๊ายุหนาย เจมตามหาปะป๊ายุน้า ปะป๊าที่หล่อๆ หม่าม้าบอกว่า ปะป๊าหล่อมากกกก]

"หล่อแค่ไหนกันวะ กูแม่งอยากจะเห็นหน้าพ่อเจ้าเด็กนี่เลย"

"แต่กูอยากเห็นหน้าแม่เด็กนี่ เขาจะออกกล้องตอนไหน"เจนภพหันไปถามเพื่อน แต่วีกลับส่ายหน้า

"ไม่เห็นนะ เปิดเข้าไปก็เห็นแต่หน้าเจ้าเด็กนี่เต็มจอแล้ว"

[เจี๊ยบ ไอ้ตัวแสบ ไม่ขงไม่ขายมันแล้ว]ทันทีที่ได้ยินเสียงดุๆ มุมมองของกล้องก็เปลี่ยนกะทันหันก่อนที่ใบหน้าหนึ่งก็ปรากฏอยู่บนหน้าจอเพียงเสี้ยววิ ก่อนที่ไลฟ์จะจบลง

แต่ถึงจะเห็นเพียงเสี้ยววิ แต่เจนภพกลับจำได้ทันที ว่านั่นคือ อัญชัน คนที่ทิ้งเขาไปเมื่อสี่ปีก่อน



*ถ้าอ่านแล้วชอบฝากกดหัวใจให้เจ้าเจี๊ยบด้วยนะคะ