ตีตราไร้รัก

"อายังไม่ให้เรนไปไหนทั้งนั้นจนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง เรนจะเลี่ยงประเด็นใช่ไหม ที่พิ้งค์ตกลงมาแบบนี้เพราะเรนไม่พอใจที่เขาเคยหักหน้าเรนในห้องประชุม" พอเห็นบราลีไม่สนใจเขาแต่ไปสนใจณัฐทำให้ชัชรัณขาดสติจนลืมไปว่าบราลีเองก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน

"ถ้าอาปั้นคิดว่าเรนเป็นคนที่ร้ายกาจขนาดนั้นก็แล้วแต่เลยค่ะ" ตอนนี้ร่างกายเธอคงเจ็บน้อยกว่าหัวใจ

บราลีมองหน้าผู้ชายตรงหน้าเหมือนว่าตัวเองไม่เคยรู้จักเขามาก่อน ทั้งที่เธอเองก็เจ็บตัว แต่ในสายตาของชัชรัณเธอเป็นคนที่กล้าทำร้ายคนอื่นได้เลยเหรอ

"อาคิดว่าเรนโตแล้วรู้จักแยกแยะเป็น นี่อะไรคิดจะทำร้ายคนอื่น คิดบ้างไหมว่าถ้าเป็นเหวลึกจะทำยังไง เพราะเอาแต่ใจตัวเอง คิดถึงแต่ตัวเองอาถึงไม่เคยคิดอะไรกับเรนเลย" ทันทีที่ชัชรัณพูดจบก็เกิดเสียงฟ้าผ่าดังสนั่นไปทั่วบริเวณ ทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นพากันสะดุ้งตกใจกันไปตาม ๆ กัน

บราลีมองหน้าชายหนุ่มตรง ๆ แล้วแสยะยิ้มก่อนจะพูดออกมา
"ถึงเรนจะเลวร้ายในสายตาของอาปั้นมากแค่ไหน แต่อย่างน้อยเรนก็ไม่เคยคิดผิดคำสัญญากับใคร" พูดจบเธอก็กลืนน้ำลายลงคอและพยายามเก็บซ่อนความเสียใจไว้ก่อนจะรวบรวมแรงพูดต่อจนจบ

"ถ้าเรนเป็นคนเลวนักก็เชิญอาปั้นอยู่คนแสนดีอย่างหมอพิ้งค์ไปเลยค่ะ หรือจะเอาตำรวจมาจับเรนก็ได้นะคะจะได้สาแก่ใจอาปั้น" บราลีพูดเสียงแข็งแววตาจริงจังและท้าทายคนตรงหน้า

"และขอให้อาปั้นจำคำพูดของตัวเองในวันนี้ไว้ให้ดีนะคะ เพราะเรนจะไม่มีทางลืมมันแน่นอน" พูดจบเธอก็หันหลังแล้วเดินออกมาจากตรงนั้นโดยไม่ขอร้องให้ใครช่วยเลย ส่วนคนอื่น ๆ ก็พากันมองมาที่ทั้งสองคนด้วยความสนใจ

+++++++++