พี่หมอครับช่วยรับกาวน์คืนไปที

"เป็นเพราะเสื้อกาวน์ตัวนั้นเลยทำให้แสนดีหนุ่มน้อยน่ารักรุ่นน้องปี 1 คณะบริหารธุรกิจต้องมาพัวพันกับพี่กันต์ชวีรุ่นพี่ปี 4 คณะแพทย์ศาสตร์หลังจากนั้นความรักชุลมุนวุ่นวายแสนน่ารักของพวกเขาจึงได้เริ่มขึ้น"

"พี่กันต์รู้จักชื่อไจแอนท์ไหมครับ?"

"รู้" กันต์ตอบกลับทันควัน แสนดีเบิกนัยน์ตากว้างถามคำถามต่อไปทันที

"แล้วชื่อแร็บบิทล่ะครับ?"

"รู้จักดี" กันต์ยังคงตอบกลับรัวเร็ว ถึงมองจากทางด้านหลังร่างสูงจะดูเหมือนนิ่ง ๆ ไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา แต่ถ้ามองจากด้านหน้าจะเห็นว่าริมฝีปากของว่าที่คุณหมอ เผยยิ้มอย่างปิดไม่มิด

"แล้วพี่กันต์รู้ไหมครับว่าแร็บบิทชอบอะไร" แสนดีถามออกไปทั้งยังจ้องแผ่นหลังกว้างนั่นไม่วางตา ถ้าคนตรงหน้าตอบได้ สิ่งที่เขาสงสัยก็จะกระจ่างทันที

"เมนูทุกอย่างที่เป็นไก่ เครื่องดื่มและไอศครีมรสโกโก้ แล้วก็...กระต่าย" เพียงแค่กันต์ตอบคำถามเสร็จเขาก็ต้องสะดุ้งตัวโยน เพราะแรงกระแทกและกอดรัดตรงเอวของเขา จากเจ้ากระต่ายที่พุ่งตัวเข้ามากอดโดยไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะสัมผัสได้ถึงแรงถูไถเพื่อซุกหน้าเข้ากับแผ่นหลังของเขา และเสียงพูดขึ้นแผ่วเบาจากเจ้ากระต่ายที่ออกแรงรัดเอวของเขาแน่นขึ้น

"คิดถึง หายไปไหนมา ทำไมไม่บอกแต่แรกว่าเป็นคุณยักษ์" กันต์ชวีเอื้อมมือขึ้นจับแขนของเด็กหนุ่มที่กอดรัดเอวเขาให้คลายออกเล็กน้อย ทั้งหนุนตัวกลับมาหาเจ้ากระต่ายที่เริ่มจะน้ำตาคลอบนขอบตาทั้งสองข้าง มือแกร่งยกขึ้นทาบทับบนแก้มขาวราวซาลาเปาของเด็กหนุ่ม ทั้งยิ้มบาง ๆ ส่งให้

"ก็คุณยักษ์อยากรู้ว่าเจ้ากระต่ายน้อยจะจำคุณยักษ์ได้ไหม?"