เจ้าจอมดื้อ

"พี่ชอบน้องจอมนะครับ" ชายหนุ่มบอกกับสาวน้อยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตัวเองพร้อมกับมือเธอมากุมเอาไว้ ก้อนจะจ้องไปที่ดวงตากลมโต ด้วยท่าทีอ่อนโยน
"ว่ายังไงนะคะ พี่ขุนเนี่ยนะคะจะชอบจอม จะเป็นไปได้ยังไงกัน"
"เป็นไปแล้วครับ แต่อย่าถามนะ ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะพี่ก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน แต่รู้ตัวอีกที พี่ก็ชอบน้องจอมไปแล้ว"
"พี่ขุนล้อเล่นอะไรคะเนี่ย จอมไม่ตลกด้วยนะคะ"
"พี่ไม่ได้ล้อเล่น พี่พูดจริง ๆ เมื่อก่อนพี่อาจจะไม่แน่ใจ และไม่รู้ใจตัวเอง แต่พี่มาแน่ใจ และมั่นใจความรู้สึกของตัว ก็ตอนที่อาจารย์วรากรเข้ามาจีบน้องจอมนั่นแหละ พี่รู้ว่าน้องจอมอาจจะตั้งตัวไม่ทัน และมันกะทันหันเกินไป พี่จะไม่เร่งรัดขอคำตอบจากน้องจอมหรอกครับ แค่น้องจอมยอมยกโทษให้พี่ แล้วพี่ได้บอกความรู้สึกต่อหน้าน้องจอม แค่นี้พี่ก็พอใจแล้วครับ" ชายหนุ่มบอกกับหญิงสาว ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกับจ้องเข้าไปที่ดวงตากลมโตสวยหวาน
"ค่ะ จอมตั้งตัวไม่ทันจริง ๆ มันกะทันหันมาก แล้วจอมเองก็สับสนมาก ๆ ขอเวลาจอมหน่อยนะคะ"
"ครับ พี่รอได้"