คู่กรรม ๒ (ภาค กลินท์-ศราวณี)

“เหมือนเรากำลังอยู่ในภาวะสงคราม แต่มันไม่เหมือนสงครามที่ผ่านมา
สงครามคราวนั้นมันเรื่องของต่างชาติ เราแยกมิตร แยกศัตรูได้ชัด
เรารู้ว่าเรารบกับใคร แต่ตอนนี้...เรารบกันเอง
ดูเถอะ แค่ความคิดที่แตกต่างกัน คนชาติเดียวกัน แยกพวกฆ่ากัน”
สาระสำคัญของมนุษย์ ไม่ได้อยู่ที่ ‘ความเป็นคน’ อย่างเดียว
‘สำนึก’ ต่างหากที่ยิ่งใหญ่ มนุษย์ที่แท้มิใช่แค่รูป ลักษณะ
มิใช่ตรงร่ำรวยล้นฟ้า ฤาตำแหน่งการงานสูงส่ง
หากจิตสำนึกภายในเท่านั้น แยกมนุษย์ที่แท้แตกต่างจากคนอื่น
คำว่า ‘มนุษย์’ เกิดขึ้นก่อน ‘เชื้อชาติ’
ฉะนั้นใน ‘ความเป็นมนุษย์’ มนุษย์ย่อมเท่าเทียมกัน
หากสิ่งที่ทำให้มนุษย์แตกต่างกันคือ ใครจะทำ ‘หน้าที่’ ของตนได้สมบูรณ์

จงทำหน้าที่ด้วยรัก
เฉกเช่นในยามรัก ที่เราทำทุกอย่างให้กันด้วยหัวใจ