ชลารักษ์บพิตร

เนื่องจากน้ำมีความสัมพันธ์กับวิถีชีวิตและวิถีการผลิตของผู้คนบริเวณที่ราบลุ่มน้ำเจ้าพระยาซึ่งถูกเรียกว่า “สังคมเมืองน้ำ” อย่างมาก การจัดการน้ำจึงเป็นพันธกิจหนึ่งของผู้ปกครองดินแดนนี้ ดังจะเห็นว่าพระมหากษัตริย์ในสมัยกรุงศรีอยุธยาและรัตนโกสินทร์ต่างประดิษฐ์คิดค้นวิธีการต่างๆ เพื่อจัดการน้ำ ไม่ว่าจะเป็นในเชิงพิธีกรรม การขุดคลอง การสร้างประตูน้ำและเหมืองฝาย ไปจนถึงการใช้วิทยาการความรู้จากตะวันตก โดยมีความสัมพันธ์อย่างมากกับความชอบธรรมและอำนาจทางการเมืองของผู้ปกครอง