อขิทโร (5) มหาคุรุเทวา ปรัยวสาน 2

เมื่อเสร็จสิ้นนั้น เขานับอขิทโรออกมาสิบเม็ดที่อยู่ส่วนบนของสร้อยมาลิน
ร่ายโองการแห่งอิสระตนของตนออกมาเสียงดังราวกับผืนแผ่นดินจะแตกแยกเป็นเสี่ยง
"โอม…อขิทโร ขิทารัง มนุษยานัง อัสตระ มหามนตร์"
ร่างสูงเดินเหยียดตรงไปยังกำแพงสูงใหญ่ด้านทิศเหนือ
ใช้ดวงตาเพ่งมองศิลาบนกำแพง กำแพงศิลาหนา หนัก บิดขยับตัวไปมา
แล้วเกิดเป็นร่องกัดเซาะ ราวกับถูกกดสลักด้วยเหล็กจาร
ปรากฏลายเส้นเป็นอักขระให้เห็นเด่นชัด ประกาศโองการแห่งมหาคุรุเทวา...
จงภาวนานามแห่งข้า
มหาคุรุแห่งเทวา จักนำอขิิทโร อัสตระมฤตยูสมัย
ดลสรรพสิ่งดับสิ้นไป เบิกยุคนวกาล
เมื่อน้ำท่าวมฟ้า พายุไฟ แผ่นดินไหว
หินก้อนใหญ่ ณ ท่าสำเภาแห่งสุวรรณภูมิ ปรากฏ
ประกาศแห่งข้าผู้เป็นอนันต์ จักดลสรรพสิ่งดับ สิ้นพลัน!

จดและจำไว้ หากผู้ใดต้องการเข้ามาทำร้ายพวกเราเหล่าอขิทโร
จงตอบสนองพวกมันอย่างสาสม เพื่อเป็นการประกาศอำนาจแห่งเรา ผู้เป็นมหาคุรุเทวา