รัตติกาลลับ ผูกมัดใจ

"แม่ว่าไงบ้างคะคุณภู" ช่อแก้วถามน้ำเสียงเป็นกังวล

ภูทิศหมุนเก้าอี้มาหาเจ้าของเสียง ที่เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเขาด้วยสีหน้าอยากรู้ขั้นสุด ว่าเขาคุยอะไรกับแม่เลี้ยงเธอบ้าง

"ก็ไม่ว่าไง เขายอมรับข้อเสนอของฉัน พรุ่งนี้ฉันจะโอนเงินเจ็ดแสนให้ตามที่ตกลงไว้ ต่อไปนี้เธอก็ไม่ต้องไปเป็นทุกข์กับปัญหาของพวกเขาอีก เพราะต่อไปเธอคือคนของฉัน มีสิทธิ์เป็นเดือดเป็นร้อนกับเรื่องของฉันได้เท่านั้น เข้าใจไหม"

"คะ คุณพูดแบบนี้หมายความว่าไง" คำตอบและคำพูดกำกวมของภูทิศ ทำช่อแก้วคิ้วขมวด

ภูทิศลุกจากเก้าอี้ ยืนขึ้นเผชิญหน้าเต็มความสูง จนช่อแก้วต้องก้าวถอยหลังเพราะกลัวจะโดนตัวเขาเข้าให้ ท่าทางคุกคามของภูทิศทำช่อแก้วอดคิดไม่ได้ว่าเขาคงไม่พอใจอะไรสักอย่างเป็นแน่

ภูทิศสังเกตุว่าตอนนี้ใบหน้าเธอไม่มีอารมณ์เสียใจให้เห็นแล้ว นอกจากความอยากรู้ในสิ่งที่เขาคุยกับแม่เธอ

"ฮึ ๆ เธอรู้ใช่ไหมว่าแม่เธอเข้าใจยังไงกับเรื่องที่เธอมาอยู่ที่ไร่ฉัน"

เขาถามทั้งที่ขาก็ยังไม่หยุดก้าวไปข้างหน้า ในตาคมมองจ้องในตาคู่หวานอย่างคล้ายจะเอาเรื่อง

"รุ ..รู้ค่ะ" เธอตอบ พรางเท้าเล็กก็ก้าวถอยหนีเขาด้วยเช่นกัน

"รู้ว่า..?"

"ก็แม่เข้าใจว่าฉัน เอ่อ คือ ฉันมาเป็นเมียคุณเพื่อแลกกับเงิน แต่ฉันก็อธิบายกับแม่ไปแล้วนะคะว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น แต่แม่คงไม่เชื่อ"

เธอพยายามแก้ตัวพัลวัน

"แล้วเธอคิดว่าฉันต้องทำยังไง ที่แม่เธอคิดแบบนี้ รู้ใช่ไหมว่ามันเสียหาย" เขายังหน้านิ่งจนเธอเป็นกังวล

"รู้ค่ะ ฉันขอโทษแทนแม่ด้วย ไว้ฉันจะพยายามอธิบายให้ท่านเข้าใจอีกครั้ง" ช่อแก้วเข้าใจแล้ว ว่าที่เขาไม่พอใจคงเพราะกลัวตัวเขาจะเสียหายนี่เอง

"ไม่ต้อง! เธอไม่ได้ยินที่ฉันบอกแม่เธอรึไง ว่าห้ามติดต่อมาหาเธออีก ฉะนั้นเธอก็ห้ามติดต่อกลับไปเหมือนกัน"

"แล้วคุณจะทำอะไรแม่ฉันคะ" ช่อแก้วเริ่มจะตามเขาไม่ทัน ตอลงเขาต้องการอะไรกันแน่

"ฉันไม่ทำอะไรแม่เธอหรอก แต่ถ้าเป็นเธอ ก็ไม่แน่" ภูทิศบอกพรางมองสำรวจร่างกายของคนตรงหน้าด้วยสายตาวาวหวับ

"คุณภู!.."

ช่อแก้วเรียกชื่ออีกฝ่ายดังลั่น แล้วนั่นก็เป็นจังหวะที่แผ่นหลังของเธอแตะเข้ากับผนังห้องพอดี เธอมองหาทางหนี ลำแขนแกร่งยกขึ้นยันผนังกักกันเธอไว้ในวงแขนอย่างรู้ทัน

"นี่คุณจะทำอะไร อย่านะคะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะทำงานใช้หนี้คุณเองไม่ใช่แบบนี้"

"กลัวฉันเหรอ" เขาถาม เมื่อเห็นว่าคนในวงแขนเริ่มตัวสั่นปากสั่น

ช่อแก้วไม่ตอบ แต่ในตาคู่หวานกลับเริ่มมีหยาดน้ำตาเอ่อออกมาให้เห็นแทน เพราะกลัวว่ามันจะไหลต่อหน้าเขา ช่อแก้วจึงก้มหน้าหลบสายตาของเขาลงไป

************************************
ช่อแก้ว..เธอต้องถูกด่าว่าอกตัญญู เพียงเพราะไม่ยอมขายศักดิ์ศรีในตัวเพื่อตอบแทนพระคุณของครอบครัว ที่มอบให้เธอมาอย่างน้อยนิด

เพราะการต้องมาใช้หนี้บุญคุณครั้งใหม่ในไร่แสงดาว
ทำให้ช่อแก้วต้องพบเจอกับหญิงสาวในความฝันของตน
เธอเพิ่งจะเข้าใจคำว่าความฝันเป็นจริงก็ครั้งนี้ คนในฝันคนนั้นเธอมีอยู่จริง
แต่...เธอไม่ใช่คน แต่กลับเป็นผี วิญญาณหญิงสาวมาเพื่อขอให้เธอช่วย


การเข้ามาทำงานในไร่แสงดาว
ทำให้เธอได้รับรู้อะไรที่ไม่ควรจะได้รู้หลายอย่าง
และหนึ่งในนั้นคือ ปมอดีตของเจ้าของไร่หนุ่ม ที่ทำให้เธอกลัวจนไม่กล้าที่จะเข้าใกล้

..แสงสว่างจะกลับเข้ามาส่องนำทางชีวิตอันแสนมืดมิดของเขาอีกครั้ง..