เขาตราหน้าว่าหมอฆ่าคน

--- หนังสือรางวัลชมนาดระดับดีเด่น ---

เรื่องราวของแพทย์ที่ถูกฟ้องร้องการปฏิบัติหน้าที่เกิดขึ้นจริงเมื่อปี2550 โดยฝ่ายโจทก์ได้ตั้งข้อกล่าวหาว่า เธอละเว้นการปฏิบัติหน้าที่จนทำให้คนไข้ถึงแก่ความตาย ตลอดการต่อสู้คดี เธอพยายามพิสูจน์ตนให้คู่กรณีและทุกคนได้เข้าใจข้อเท็จจริง โดยหวังว่าความบริสุทธิ์ใจและความตั้งใจในการทำหน้าที่จะช่วยยืนยันความบริสุทธิ์ให้หลุดพ้นข้อกล่าวหาได้


------ จากข่าว http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1438667949 ------

พญ.สุดานี บูรณเบญจเสถียร หรือ "หมอเซียง" สวมสองบทบาทในเวลานี้

หนึ่ง ในฐานะแพทย์และประธานองค์กรแพทย์โรงพยาบาลแม่จัน สอง นักเขียนใหม่เอี่ยม จากเวทีรางวัลชมนาดครั้งที่ 4 จากผลงานการเขียนสารคดีเล่มแรก "เขาตราหน้าว่าหมอฆ่าคน"ที่ถอดจากประสบการณ์ชีวิต 4 ปี ในระหว่างการถูกฟ้องคดีอาญา ในข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวและตั้งใจทำให้ผู้อื่นเสียชีวิต ปี 2550 จากการเป็นแพทย์ทำคลอดของคนไข้คนหนึ่งซึ่งเสียชีวิตในวันที่มาคลอดลูก

ระหว่างการต่อสู้คดี 3 ปี เธอเขียนไดอารี่ชีวิต เขียนเพื่อยืนยันความสัตย์ตรงในวิชาชีพที่เธอบอกว่า ทำสุดกำลังแล้ว เขียนเพื่อระบายความที่ตกต่ำย่ำแย่ที่ถาโถม เขียนถึงพายุลูกที่สองที่ซัดเข้ามาขณะที่ลูกแรกยังไม่จางหาย ระหว่างวิชาชีพของเธอถูกสั่นคลอนด้วยคำว่า "ฆาตกร" ครอบครัวก็ต้องแตกแยกหย่าร้าง กระทั่ง พายุสงบถือค่อยๆ ยืนขึ้น รวบีรวมเรียบเรียงเรื่องเล่าจากไดอารี่มาเป็นหนังสือเล่มแรกของชีวิตเล่มนี้

"หมอเซียง" เป็นคนแม่จันโดยกำเนิด มีความตั้งใจจะเป็นหมออย่างที่แม่ของเธอต้องการ หลังจากร่ำเรียนมา เธอมาประจำที่โรงพยาบาลแม่จัน โรงพยาบาลรัฐเพียงแห่งเดียวในอำเภอนี้ เธอได้อยู่ในวิชาชีพที่รักและอยู่ในบ้านเกิดที่คุ้นเคย กระทั่งเรื่องไม่คาดหมายเกิดขึ้น และตกเป็นผู้ต้องหาในคดีอาญา หรือคำที่ชาวบ้านแม่จันเคยเรียกเธอว่า "ฆาตกร"

"หมอเซียง" บอกเล่าเรื่องราวหลายๆ ฐานะ ในบทสัมภาษณ์หลังวันที่เธอได้ขึ้นเวทีไปรับรางวัลชมนาดไปหมาดๆ เล่าในฐานะคนที่เป็นแพทย์ นักเขียน แม่ แม่หม้าย และที่หนักหน่วงที่สุดคืออดีตผู้ถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร

เหตุการณ์จริงที่ทำให้เกิดการฟ้องร้องคืออะไร

เมษายนปี 2550 ผู้ตายมาคลอดลูกด้วยภาวะปกติ ระหว่างคลอดเกิดน้ำคร่ำหลุดในกระแสเลือด และปกติภาวะน้ำคร่ำหลุดในกระแสเลือดเป็นภาวะที่อันตราย ที่ไม่เลือกว่าจะเกิดกับใคร บอกไม่ได้จะเกิดกับใคร ไม่มีการรักษาที่เฉพาะเจาะจง โดยส่วนใหญ่จะเกิดที่อัตรา 1 ต่อ 80,000 คน และจะเกิดเมื่อผ่านกระบวนการการคลอดและน้ำคร่ำหลุด ไม่ว่าจะผ่าคลอด คลอดปกติ หรือขูดมดลูกก็สามารถเป็นได้หมด สรุปคือถ้าเป็นผู้หญิงที่ตั้งท้องก็เป็นได้ทุกคน

ในเวลานั้นเราอยู่ในเหตุการณ์ที่ช่วยเหลืออย่างเต็มที่ สามีเขาก็เห็น และเนื่องจากว่า ผู้ตายมาด้วยภาวะปกติ ทำให้ญาติและชาวบ้านไม่พอใจอย่างมาก ก่อนหน้าฟ้องร้อง เราได้ช่วยเหลือเยียวยา พยายามเจรจา ช่วยค่าปลงศพ และทุกๆ อย่าง แต่สุดท้ายเขาก็ฟ้องเรา นอกจากโดนฟ้องแล้ว ชาวบ้านก็มาที่โรงพยาบาล ขึ้นคัตเอาท์ว่า "หมอฆ่าคน" บางทีตามมาที่บ้านหรือไปโรงเรียนลูก สุดท้ายลูกต้องย้ายโรงเรียน ขณะที่พยายามต่อสู้คดีอย่างมาก

ตอนนั้นทีมกฎหมายและแพทย์คนอื่นๆ มีความคิด 2 ทาง สำหรับคดีเรา คือสนับสนุนให้การเจรจายอมความ ให้ยอมจ่ายเท่าที่เขาเรียกร้อง เรื่องจะได้จบๆ แต่อีกฝ่ายบอกว่า ทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะถ้าหมอรักษาคนไข้แล้วไม่หาย ก็หมายความว่าต้องกลายเป็นฆาตกร ระหว่างนั้น เราไปที่ไหนก็มีแต่คนเรียกว่า "หมอฆาตกร" เจ็บมาก