อาชาเล่ห์รัก

“อย่าดิ้นนักสิ”
“ก็ปล่อยสิ ปล่อย!” แพรวรรณดิ้นมากเกินไปจนทำให้ทรวงอกที่ชายหนุ่มคิดมาตลอดว่าเล็ก โอ้โหๆ ใหญ่ใช้ได้เลยนะนี่ แพรวรรณยังไม่รู้สึกตัวจนไอ้บ้าม้ากระซิบเสียงพร่า
“ดิ้นมากๆ นมเธอโดนแขนฉันแล้วนะ” ยัยเหมียวหยุดทุกอย่าง ได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ แม่กับพ่อจะรู้บ้างไหมว่าฝากปลาย่างไว้กับไอ้แมวจอมเจ้าเล่ห์ ฮือๆ
“ฉันปล่อยเธอก็ได้ แต่สัญญาก่อนว่าจะไม่วาดหมัดใส่อีก” คนถูกกอดรีบพยักหน้าหงึกๆ
“น่ารักมาก” งั้นให้รางวัลเป็นหอมสักฟอดนะจ๊ะ ม๊วบ! หอมจริงหอมจังนะแก้มนี้ ชักหลงแล้วสิ
“อื้อ!” ถูกฉวยแก้มไปหอมอีกแล้ว
“อย่าดิ้นนะ ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยเธอจริงๆ ด้วย” ได้แต่กัดปากซ่อนความเคียดแค้นไว้ ไอ้บ้าม้า แกนึกคึกอะไรมาขโมยหอมแก้มฉัน ไอ้บ้า บ้าๆ บ้าที่สุด แกจะรู้ไหมว่าใจฉันมันสั่นไหวแค่ไหน