คัพ A ที่รัก (+ตอนพิเศษ)

เมื่อรักแท้ ต้องพ่ายแพ้ให้ความดูมๆ
ทำให้สาวคัพเล็ก คิดจะเสริมอึ๋ม!
แต่ทว่า...ความอึ๋มที่ต้องการในครั้งนี้ อาจต้องเลือกระหว่าง ซิลิโคน หรือจากการสัมผัส!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ผมขออนุญาตครับ” เสียงทุ้มเอ่ยบอก ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือมาเปิดสาบเสื้อสีชมพูตัวที่วันเมษาสวมอยู่ให้แยกห่างออกจากกันช้าๆ การกระทำของธาวินส่งผลทำให้เธอหลับตาปี๋ กำหมัดแน่น ใจเต้นโครมคราม โครมคราม นับหนึ่งให้ถึงร้อย ความใกล้ที่เกิดขึ้น ทำให้วันเมษาได้กลิ่นโคโลญจ์ลอยมาจากตัวชายหนุ่ม นั่นยิ่งทำให้เธอใจคอไม่ดีเข้าไปอีก พ่อแก้วแม่แก้ว ช่วยลูกด้วย
ตอนนี้ช่องว่างของสาบเสื้อค่อยๆ แยกห่างออกจากกันมากขึ้น เผยให้เห็นเนินอกที่วันเมษาหวงแหน เธอไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้สาบเสื้อได้หลุดพ้นจากหัวไหล่ไปแล้ว แม้ก่อนหน้านี้จะเกิดเหตุให้ต้องโชว์หน้าอกต่อหน้าใครๆ ซึ่งหนึ่งในนั้นคงมีธาวินรวมอยู่ด้วย แต่นั่นมันคืออุบัติเหตุ ชีวิตจริงใครจะมาเปิดอกให้คนอื่นดูอยู่แบบนี้
“เพื่อความดูมๆ อดทนไว้ยัยษา อดทนไว้ ไม่เขินๆ โอ๊ย! จะเป็นลมแล้ว” วันเมษาได้แต่เอ่ยประโยคนี้อยู่ในใจ แต่ยิ่งคิดทั้งหน้าและตัวเธอก็แดงซ่านไปหมด เธอมาอยู่ในจุดๆ นี้ได้ไง จุดที่ให้ผู้ชายมาจับหน้าอกแบบนี้ งื้อ!
หมอธาวินยังคงนิ่ง ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใดๆ ออกมา แต่ก็ใช่ว่าใจของหมอหนุ่มจะไม่เต้นแรง เพราะปฏิกิริยาร่างกายของวันเมษากำลังตื่นตัว ผิวขาวลออตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ คงเพราะความเขินอายที่มี
ซึ่งด้วยหน้าที่การงานที่ทำอยู่ทุกวันนี้ เขาน่าจะเคยชิน จนแทบไม่รู้สึกอะไรกับการสัมผัสหน้าอกของลูกค้าที่มาใช้บริการ แต่ครั้งนี้กลับต่างออกไป ทำไมมือเขาถึงได้สั่น ตาทั้งสองข้างก็แทบไม่ได้ละไปจากหน้าอกคู่สวยของวันเมษาได้เลย
“หมอคะ สะ…เสร็จหรือยังคะ” น้ำเสียงตะกุกตะกักเอ่ยถาม ขณะถามนั้นเจ้าตัวก็ห่อไหล่ไปด้วย ขืนเขายังตรวจเนื้อนมเธอต่อ มีหวังเธอได้เป็นลมล้มพับไปแน่ๆ
น้ำเสียงของวันเมษา ช่วยดึงสติที่เตลิดไปไกลออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนของหมอธาวินให้ กลับมา ชายหนุ่มสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ ดีที่ตอนนี้วันเมษาหลับตาอยู่ ไม่อย่างนั้นเธอคงได้เห็นว่าเขามีบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม
“ยังครับ” เพราะต้องตรวจให้ละเอียดและต้องยิ่งละเอียดเมื่อเธอคือวันเมษา
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“สรุปหมอธาวินว่าไงบ้าง” นี่คือประโยคแรกที่ปลายสายเอ่ยทักเมื่อวันเมษารับสาย
“ก็ไม่เห็นว่าไงนิแก”
“ไม่เห็นว่าไง ยังไง ฉันงง”
“ก็เมื่อวานเขาขอตรวจเนื้อนมฉันเพื่อจะได้กะเรื่องขนาดของซิลิโคลน” ได้ยินคำว่าตรวจเนื้อนม เก๋ไก๋ก็แทบไม่สนเรื่องอื่น
“กรี๊ดดดด” เสียงกรี๊ดของเก๋ไก๋ทำเอาคนฟังหูอื้อขึ้นมาทันที นี่แค่ได้ยินว่าตรวจเนื้อนม ถ้ารู้ว่าธาวินทำอะไรที่มากกว่าตรวจตามแบบที่ควรจะเป็น เก๋ไก๋ไม่กรี๊ดจนได้ยินไปถึงดาวอังคารเลยหรือไง
“แกจะกรี๊ดทำไม ฉันแสบหู”
“ไม่ให้กรี๊ดได้ไง หมอวินตรวจเนื้อนมแก งั้นก็แสดงว่าหมอจับนมแกแล้วนะดิยัยษา” คำแซวของเก๋ไก๋ทำเอาวันเมษาที่ตอนนี้กำลังปั่นจักรยานไปด้วยคุยโทรศัพท์ไปด้วยนั้นแทบจะล้ม ก่อนจะรีบปั่นให้ถึงหน้าบ้าน ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก
“เออ”
“แล้วแกรู้สึกไงบ้าง ใจแบบว่าเต้นแรงเป็นกลองพลยามออกรบเลยม่ะ”
“ก็ทำนองนั้น” ขณะตอบก็เอาเท้าสองข้างแตะพื้นหน้าบ้านไว้ เพราะดูท่าเก๋ไก๋จะยังไม่หยุดถามง่ายๆ แน่
“อายมากไหมแก”
“อายสิ…แล้วนี่แกจะซักอะไรเรื่องนี้ หา” เรื่องหมอธาวินตรวจเนื้อนมว่าอายแล้ว เจอคำแซวของเก๋ไก๋เข้าไป วันเมษารู้สึกจะอายมากกว่า
“ก็ฉันอยากรู้นี่ย่ะ ว่านมน้อยๆ ของแก จะตื่นมือหมอวินไหม ฮ่า ฮ่า” เก๋ไก๋หัวเราะออกมาเสียงดัง วันเมษาหมั่นไส้ ถ้าอยู่ใกล้เธอจะตีให้ตัวเขียวเชียว โทษฐานที่แซวกันอยู่ได้
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฝากนิยายเรื่องนี้ ไว้ในอ้อมอก อ้อมใจของนักอ่านที่น่ารักทุกคนด้วยนะคะ