กรงขังสวาทอสูรร้าย

ในวันที่หลุดพ้นจากอสูรร้าย หัวใจเธอแหลกสลายไม่มีชิ้นดี
----
อสูรร้ายเช่นเขารักใครไม่เป็นหรอก และไม่ต้องการความรักจากใคร แต่เขาจะทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ต้องการ แม้แต่การกักขังเธอเพื่อตอบสนองความต้องการส่วนตัว
----
โปรยฉาก
"ทำไมต้องทำแบบนี้"
"มุกไม่ได้ทำ"
"เห็นคาตายังแก้ตัวอีกเหรอมุก"
มุกตาภาจุกอกจนพูดไม่ออก ในสายตาของบุรินทร์เธอเลวร้ายเพียงนั้นเชียวหรือ
"มุกไม่ได้ทำ จะให้มุกบอกกี่ครั้งก็ได้ มุกไม่ได้ทำ อั่ก"มุกตาภาตัวสั่นเทิ้มเมื่อบุรินทร์โมโหจนขาดสติ บีบคอเธอแน่น สบสายตาเย็นชาเหมือนน้ำแข็งขั้วโลกแล้วใจเธอเหน็บหนาวไปทั้งดวง
บุรินทร์ไม่เชื่อคำเธอ เขาเป็นแบบนี้เสมอ เป็นมาตลอด ไม่เคยเชื่อใจเธอเลยตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้
มุกตาภาหลับตาลงยินยอมรับความตายอย่างไม่ขัดขืน ยังไงชีวิตเธอก็อยู่ในกำมืออสูรร้ายเช่นเขาอยู่แล้ว จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่ต่างกัน
บุรินทร์เบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นท่าทีของเธอ ใจเขาร้าวไปทั้งแถบก่อนจะปล่อยมือแล้วกำหมัดแน่นจนสั่น ความแสบร้อนจุกแน่นขึ้นในอกพร้อมๆกับใจเต้นหนักหน่วงไปทั้งดวง
ในตอนนั้นเอง ปรินทร์ก็ปรากฏตัวขึ้น ทันเห็นเหตุการณ์ เดินเข้ามาฉุดแขนมุกตาภาไปยืนข้างๆ สบตากับน้องชายด้วยสายตาเยือกเย็น
"ผู้หญิงคนนี้พี่ขอ ในเมื่อนายแต่งงานมีเมียแล้วก็ควรสนใจเมียคนเดียว นายเคยบอกนี่ ว่าถ้าจบเรื่องแล้วยกให้พี่เป็นของเล่น งั้นพี่ขอพาไปตอนนี้เลยแล้วกันนะ"


*อ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ
**แก้ไขไฟล์พิสูจน์อักษรให้แล้วนะคะ ขอบคุณทุกคนที่อุดหนุนมากๆค่ะ