ราคีดาหลา

แบรนดอนยื่นมือกว้างมาตรงหน้า รอ ในขณะที่ดาหลาเม้มริมฝีปากนิ่งงัน หญิงสาวก้มมองมือที่กำลังรออยู่ ก่อนจะกระพริบตาไล่ความร้อนผ่าวตรงหัวตาแรงๆ สับสน...และ...ลังเลใจ เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาสักนิด จากชายที่บังเอิญยื่นมือมาให้ความช่วยเหลือเธอจากการถูกคนลวงไปทำร้าย มาเป็นชายหนุ่มที่บอกว่าจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเธอ และขยับมาเป็นชายหนุ่มที่ดาหลาอยากให้เขาเป็นคนช่วยพาตนเองออกจากฝันร้ายที่หลอกหลอนราวไม่มีวันสิ้นสุด ตอนนี้เขากลายเป็นชายเจ้าของรอยัลเบนนิสันกรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งแม้จะไม่รู้จักสักนิดเพราะระยะเวลาที่ปลีกตัวหนีจากสังคมหญิงสาวไม่เคยรับรู้เรื่องภายนอก แต่จากงานคืนนี้ และหลายๆอย่างก็ทำให้ดาหลารู้ได้ว่า เขาคงมีทั้งเงินและอิทธิพลไม่น้อย หญิงสาวหันไปมองรอบๆเห็นสายตานับร้อยคู่กำลังมองมาที่ตนเอง ความประหม่าและหวาดหวั่นจู่โจมหญิงสาว ดาหลากัดเนื้ออ่อนในกระพุ้งแก้มกลั้นความกลัวจากจิตใต้สำนึก
“มองผม ดาหลา”
เสียงทุ้มของแบรนดอนดังเรียกสติที่เริ่มกระเจิดกระเจิงของเธอ ดาหลาเงยหน้ามองแบรนดอน สบตาสีเทาเข้มที่มองตรงมาแน่วแน่นั้น จังหวะหัวใจที่เต้นรัวแรงค่อยๆชะลอลง ก่อนจะเข้าสู่จังหวะปกติ
“คุณเห็นอะไร ไม่ใช่เปลือกนอกที่หุ้ม ไม่ใช่ฐานะทางสังคม แต่เป็นตัวตนผม คุณเห็นอะไรดา”
ดาหลาเงียบงัน จนแพทตี้ที่ยืนลุ้นข้างๆแทบจะกลั้นลมหายใจตาย แล้วแบรนดอนที่ยืนยื่นมือรอด้วยใบหน้านิ่ง มีเพียงดวงตาที่ทอแสงอย่างคาดหวังก็ยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่เขาไม่ต้องฝืนเหมือนบนเวทีเมื่อครู่ ยามที่ดาหลายื่นมือบางที่สั่นนิดๆมาวางบนอุ้งมือเขา เขากระชับมือนั้นแน่นราวจะถ่ายทอดทุกความรู้สึกสู่ฝ่ามือเธอ เมื่อดาหลาตัดสินใจจะยอมมอบความเชื่อใจให้เขาอีกครั้ง