ผู้หญิงของมาเฟีย My Girl

โปรยปก นิยายเรื่อง “ผู้หญิงของมาเฟีย”
โดย... Chineserose
ปกหน้า :
เรื่องราวความรัก ประทับใจ และร้อนแรง...
เมื่ออ่านถึงหน้าสุดท้าย คุณจะบอกกับตัวเองว่า...
“อยากเป็น ‘ผู้หญิงของมาเฟีย’ สักครั้งในชีวิต!”
ปกหลัง:
“เธอ คือหน้าที่ของฉัน อรินรดา” – อนรรฆ
“ฉันจะมอบ ‘ของขวัญ’ ล้ำค่า ฉลองอายุครบยี่สิบปีให้เธอเอง”
‘อนรรฆ’ มาเฟียกาสิโน จอมเย็นชา ผู้ไม่มีหัวใจรักผู้หญิงคนไหน
แต่ปณิธานในใจเขากลับสั่นคลอน เมื่อพบว่า “เด็กสาวในปกครอง” ยิ่งนับวัน...
การเจริญวัยของเธอมันทำให้ “หัวใจ” ด้านชาของเขา เร้าระทึกทุกนาทีที่ชิดใกล้
**
“ฉันจะไม่ขัดขืน ‘จูบ’ ของคุณอีก... เพราะหัวใจฉัน ไม่อาจหนีเจ้าของ ‘รอยจูบ’ ที่ทิ้งเอาไว้ทุกจุดบนตัวฉัน”
น้องสาวอย่าง “อรินรดา” เธอรู้ดีว่าการ ‘รัก’ กับพี่ชายตัวเอง เป็นสิ่งต้องห้าม!
แต่เมื่อรู้ว่า ‘พี่ชายผู้ปกครอง’ ไม่ได้มีสายสัมพันทางสายเลือด เธอก็รู้สึกว่า ‘เรือนร่าง’ ของตนเองเรียกร้องสัมผัสจาก ‘เขา’ทุกครั้งเมื่ออยู่ใต้การ ‘ควบคุม’ ของพี่ชายอย่าง ‘อนรรฆ’

ตัดบทมาบางส่วนในหนังสือ
“พี่... พี่ขอโทษ ก็ข้าวหอมสวยนิ่ เด็กอะไรยิ่งโตก็ยิ่งสวย” เจ้าพ่อหนุ่มสารภาพ สายตาคมตรึงบนใบหน้าสวยใสงดงามไม่มีที่ตินั้นของน้องน้อย ยิ่งมองหัวใจของคนทั้งสองยิ่งเต้นแรงแทบจะเป็นจังหวะเดียวกัน ทำไมก็ไม่รู้
“แต่ข้าวหอมเป็นน้อง” อรินรดาพยายามย้ำสถานะ บ่อยครั้งที่หญิงสาวพยายามหลบเลี่ยงที่ยากจะรอดพ้น เธอรู้ดีว่ามันเป็นความสัมพันธ์ต้องห้าม
‘เราจะรักพี่ชายคนนี้ไม่ได้...ไม่ได้เด็ดขาดนะข้าวหอม’ อรินรดาพยายามข่มใจสั่งตนเองไว้เสมอตลอดเวลา
“เราไม่มีสายสัมพันธ์ทางสายเลือด เราเป็นอะไรกันมากกว่านั้นได้นะข้าวหอม” แล้วหน้าหล่อก็โค้งลงประชิด จนริมฝีปากเขาแตะกลีบปากบาง แค่ผิวสัมผัส
“ไม่นะ!” หญิงสาวสะบัดหน้าหลบก่อนที่พี่ชายจะทำอะไรไปไกลกว่านี้
“เด็กน้อย” เขาปลอบก่อนหอมหนักๆที่ขมับสวยของสาวน้อยก่อนปัดจมูกโด่งมาที่จมูกจิ้มลิ้มของหญิงสาวอย่างแสนหวง
“จะหนีไปไหน หืมม์?”