คุ้มสีทอง

ไม่ว่าจะจำอะไรได้มากน้อยแค่ไหน สิ่งหนึ่งซึ่งปณิตาได้เรียนรู้จากประสบการณ์ครั้งนั้นคือเวลาทุกนาทีของคนเรามีค่า คนที่เรารักทุกคนมีค่า ก็ในเมื่อความรู้สึกที่ว่าตัวอ้างว้างและโดดเดี่ยวนั้นน่าใจหายเพียงไร เธอยังจำได้ดี ความรู้สึกนั้นฝังแน่นอยู่ในจิตใจจนยากจะลืมเลือน ทั้งๆที่จำอะไรอย่างอื่นซึ่งรุนแรงกว่าไม่ได้เลยสักอย่าง

ความทรงจำนั้นกลายเป็นข้อเตือนใจให้เธอรำลึกอยู่เสมอว่าบุคคลทุกคนที่เธอรักนั้นมีความหมายต่อเธอเพียงไร และควรใช้เวลาทั้งหมดที่มีอยู่กับเขาเหล่านั้นให้คุ้มค่าที่สุดอย่างไร