เพลิงสีมุก

เพราะกิเลศของไกรศรแท้ๆ ที่ทำให้วิลันดาต้องเดือดร้อน
พี่ชายอย่างเขาเห็นเงินสำคัญกว่าน้องสาว
ด้วยการหลอกล่อให้ไปเข้ากับดักที่ตัวเองวางไว้ ณ เกาะสีมุก
เพลิง เทพธากร... คือกับดักที่ไกรศรเอามาวางล่อน้องสาว แต่กับดักใหญ่ตัวนี้กลับตลบหลัง ดักทั้งพี่ทั้งน้องให้มายอมรับผิดที่ทำให้บ้านเทพธากรต้องตกอยู่ในช่วงเวลาอันดำมืด เขาใช้วิธีของเขาทำให้พี่น้องจำนนยังเบื้องหน้าให้ได้!
.
.
เกาะสีมุก... สถานที่ที่ทำให้วิลันดา รู้สึกรุ่มร้อน เกลียดชัง กดขี่ และว้าเหว่
แต่ลึกๆ แล้วมันปกคลุมไปด้วยความอบอุ่นที่ไม่อาจปฏิเสธได้ แล้ววิลันดาจะตัดสินใจอย่างไร จะยอมอยู่ใต้ไออุ่นหรือจากไปเพื่ออิสรภาพที่หล่อนต้องการ
.
.
"จะให้รับผิดชอบเหรอ ก็ดีอยู่อย่างหนึ่งนะที่ฉันเป็นคนแรกของเธอ” ข้อนี้เขาไม่ลืม และรู้สึกภูมิใจเสียด้วยซ้ำ สิ่งที่เธอพูดมาก่อนหน้านั้นไม่ได้เป็นความจริงเลย
“ต่อให้เป็นคนที่เท่าไรฉันก็ไม่ขอให้คุณมารับผิดชอบ ฉันรู้ตัวดี... คุณเลวเกินกว่าที่ฉันจะเลือกมาเป็นคู่ชีวิต”
เพลิงผลักวิลันดาล้มลง “เลว... ใช่ไหม” ชายหนุ่มกวาดตามองเรือนร่างบอบบางด้วยสายตาที่วิลันดาเองก็ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าเธอต่อปากกับเขาอีกเขาจะทำอะไร “กลัวเหรอ แค่นอนกันครั้งเดียวมันทำให้คนปากเก่งอย่างเธอกลัวจนหัวหดใช่ไหม”
“ใช่ เพราะฉันขยะแขยงคุณ”
เพลิงกระชากวิลันดาให้ลุกขึ้น ตามด้วยปากหยักอุ่นประกบแนบแน่นและเริ่มออกแรงบังคับแกมขู่เข็นให้เธอยอมเขาแต่โดยดี ปากเรียวพยายามปิดงับไม่ให้ชายหนุ่มได้รุกรานตามอำเภอใจ แค่ที่เสียไปให้เขามันก็มากเกินพอ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ศักดิ์ศรีของเธอลดลงแต่อย่างใด เพราะเธอเองไม่ได้เต็มใจทอดเรือนร่างให้เขาได้เชยชมฟรีๆ แต่เขาบังคับด้วยพลังและอำนาจที่มีเหนือกว่าต่างหาก
เพลิงผละออก “มันไม่เลวไม่ใช่เหรอ”
“ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณจะได้แตะต้องฉัน” พร้อมกับพูดหญิงสาวถอยห่างจากเขาไปหลายก้าว แล้วใช้หลังมือขึ้นเช็ดริมฝีปาดตัวเองแรงๆ เพื่อคิดจะลบล้างรอยของเขาให้หมดไป ยิ่งเช็ด มันยิ่งตอกย้ำให้คิดถึงคืนวันที่เขาข่มเหง ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น และเจ็บใจตัวเองที่ไม่ต่อต้านเขาให้เต็มที่
“งั้นเหรอ”