รอยพิศวาสรัก

จาก 'รัก' แปรเปลี่ยนเป็น 'เกลียดชัง'
ความแค้นที่สุมอยู่ในอก ต้องชำระล้างด้วยรอยน้ำตา
ท้ายสุดเขาคือผู้ชนะ...อย่างนั้นหรือ ?



“จะคิดยังไงก็เรื่องของคุณเถอะค่ะ เพราะถึงฉันพูดอะไรไปคุณก็คงไม่เชื่อ” ในเมื่อตอนนี้เขาไม่เคยมองเธอในแง่ดีอีกแล้ว กันต์ธรในวันนี้กับคนในเมื่อวานวันมันคนละคนกัน

“เวลาเปลี่ยนคนมันก็ต้องเปลี่ยน หน้าที่เคยซื่อๆ ใครจะรู้ว่ามันซุกซ่อนพิษสงเอาไว้ พูดไปก็สงสารลูกเธอนะที่มีแม่แบบนี้”

“อย่าดึงน้องแคทเข้ามา !” เขาจะต่อว่าเธออย่างไรก็ได้แต่อย่าพูดถึงลูกแบบนี้

“ทำไมล่ะ” กันต์ธรยกยิ้ม “กลัวเด็กนั่นจะรู้เหรอว่าแม่นอกใจพ่อตัวเอง”

“…”

“ไม่ดีเหรอ เพิ่มฉันเข้าไปอีกสักคน ลูกของเธอจะได้มีพ่อหลายๆ คน”

เพี๊ยะ !

กว่าจะรู้สึกตัวมือของเธอก็เหวี่ยงออกไปกระทบกับแก้มสากเต็มแรง คันธมาลีนั่งมองผลงานตัวเองด้วยอาการสั่นกลัว เมื่อตอนนี้กันต์ธรหันหน้ากลับมาพร้อมกับใช้นิ้วคลึงปากตัวเอง เขาแค่นหัวเราะออกมาแต่มันเป็นเสียงที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยินมา

“เธอกล้ามากนะ” เธอคงกลัวว่าลูกจะมีพ่อเพิ่มอีกคน ตำแหน่งนั้นคงมีไว้สำหรับไอ้หน้าอ่อนคนนั้นคนเดียวสินะ