บ่วงรักบัญชามาร

“ทะ...ท่านประธานคงกำลังเข้าใจอะไรผิด ดิฉันคิดว่าเราสองคน...ไม่น่าจะเคยรู้จักกันมาก่อนนะคะ” เนตรนารายืนยันหนักแน่น แม้ว่าใจจริงเธอจะหวาดกลัวคนตรงหน้ามากแค่ไหน แต่จะทำให้เขารู้ไม่ได้อย่างเด็ดขาดว่าเธอจดจำเขาได้ดี
และไม่เคยลืมทุกๆ สิ่งที่เขาทำกับเธอในคืนอัปยศคืนนั้นได้เลยแม้สักวันเดียว ไม่เคยลืมมันได้เลยสักวันตั้งแต่เกิดเรื่อง
“ผมไม่ใช่คนลืมที่จะง่ายอะไรได้ง่ายดายถึงขนาดนั้น แต่มันก็ยังพอจะมีวิธีพิสูจน์อยู่เหมือนกัน…” เนตรนาราเบิกตากว้างเมื่ออีกฝ่ายพุ่งตัวเข้าหากันอย่างว่องไวราวกับพญาราชสีตระครุบเหยื่อ หญิงสาวหมุนตัวเตรียมจะเปิดประตูหนีแต่ก็ช้ากว่าเซสที่พุ่งแค่พรวดเดียวเขาก็ถึงเป้าหมาย ชายหนุ่มโอบกอดคนขี้โกหกเอาไว้จากด้านหลังและนั่นมันทำให้ดูเหมือนว่าเขากำลังคร่อมเธออยู่ หญิงสาวไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวไปไหนเมื่อสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังบดเบียดอยู่ที่สะโพกของตัวเองเข้าอย่างจัง บางอย่างที่ทำให้เธอเจ็บปวดระบมไปทั่วทั้งร่างจนจับไข้!
“ให้ตาย! คุณรู้ได้ยังไงที่รัก...ว่าคืนนั้นผมเสร็จด้วยท่านี้....” น้ำเสียงที่แหบพร่ากระซิบถามเบาๆ แต่สั่นครอนใจคนฟังจนแทบจะล้มทั้งยืน หญิงสาวตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด ท่าทีของเธอมันเป็นเสียยิ่งกว่าคำตอบว่าเธอกำลังหวาดกลัวเขาอยู่ จะกลัวอะไรกันนักหนา เขาจะไปทำอะไรเธอได้นอกจากจับขึงแล้วฟัดอีกสักสองสามหนให้หายจากอาการคิดถึงบ้าๆ ที่มันดันเกิดมาจากเธอเพียงคนเดียว
เธอเพียงคนเดียวเท่านั้น!