ตำนานรักบุตรเทพพยากรณ์

ในเมืองหยางอันเก่าแก่ หยางหลิงซู บุตรสาวของท่านเจ้าเมือง และเป็นเจ้าเมืองคนต่อมา เกิดมาพร้อมพลังพยากรณ์ที่มองเห็นอนาคต แต่เป็นอนาคตที่เต็มไปด้วยหายนะ นางถูกโชคชะตานำพาให้เผชิญหน้ากับคำพยากรณ์ที่ทำนายการล่มสลายของเมืองหยาง และศัตรูอย่าง "มือเงาฟ้า" ที่นำโดยเซียวหลัว ผู้หมายครอบครองพลังของนางเพื่อเปลี่ยนแปลงโลกตามใจปรารถนา ท่ามกลางการต่อสู้และความสูญเสีย หลิงซูได้พบกับบุรุษสามคนที่เข้ามาในชีวิตของนาง ไป๋เจี้ยนเฉิน ยอดฝีมือแห่งสำนักกระบี่เมฆา, ฉินเหวินอู่ องครักษ์แห่งราชสำนัก, และหลงเจียนเทียน เซียนจากแดนสวรรค์ แต่ละคนมอบความรักที่ลึกซึ้งและแตกต่างให้กับนาง
ความรักของหลิงซูที่มีต่อทั้งสามนั้นบริสุทธิ์และลึกซึ้ง นางรักไป๋เจี้ยนเฉินในความเด็ดเดี่ยวที่พร้อมปกป้องนางด้วยชีวิต, รักฉินเหวินอู่ในความซื่อสัตย์ที่ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อนาง, และรักหลงเจียนเทียนในความมั่นคงของรักที่รอคอยนางมานับพันปีจากชาติภพก่อน แต่ความรักนี้กลับกลายเป็นโศกนาฏกรรมที่ไม่สมหวัง เมื่อนางต้องเผชิญหน้ากับทางเลือกแห่งโชคชะตา ปกป้องเมืองหยางด้วยการครอบครองหินพยากรณ์ หรือปกป้องคนที่นางรักด้วยการหนีจากหน้าที่ ทางเลือกทั้งสองนำไปสู่การจากลาในแบบที่เจ็บปวดที่สุด

ไป๋เจี้ยนเฉินขอร้องด้วยน้ำตาให้นางหนีไปกับเขาเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ฉินเหวินอู่ยื่นข้อเสนอที่จะตายแทนนางเพื่อให้นางรอด และหลงเจียนเทียนสัญญาว่าจะตามนางไปหากนางต้องจากไป แต่หลิงซูไม่อาจเลือกทางใดได้นอกจากการเสียสละ นางเผชิญหน้ากับเซียวหลัวเพียงลำพัง ต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมดจนแย่งหินพยากรณ์กลับมาได้สำเร็จ ทว่าพลังของมันกลืนกินนาง ลบเลือนตัวตนของนางออกจากโลกนี้ นางหายไปจากความทรงจำของทุกคน ไม่มีชื่อ ไม่มีใบหน้า ไม่มีการอำลา การจากลาของนางเป็นการจากลาที่เงียบงันและสมบูรณ์ ไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยให้คนที่นางรักได้จดจำ
ทว่า ความหวังดีของหลิงซูที่มีต่อไป๋เจี้ยนเฉิน, ฉินเหวินอู่, และหลงเจียนเทียนยังคงอยู่ นางไม่ต้องการให้ความรักของพวกเขานำพาความเจ็บปวดหรือความสูญเสีย นางเลือกที่จะมอบความรักของนางผ่านสายลม กลายเป็นสายลม แสงแดด และอากาศที่โอบล้อมพวกเขา นางเฝ้ามองจากระยะไกล มองไป๋เจี้ยนเฉินพบรักใหม่กับหยู่อินในหมู่บ้านทิศใต้, มองฉินเหวินอู่เริ่มต้นชีวิตกับหลินเซวียนในเมืองหลวง, และมองหลงเจียนเทียนพบความสงบใต้ต้นเหมยในแดนสวรรค์ นางยิ้มให้ความสุขของพวกเขา รอยยิ้มที่ไม่มีใครเห็น และกระซิบผ่านสายลมว่า "ขอให้พวกท่านจงพบรักแท้ที่คู่ควร"
เมืองหยางรอดพ้นจากหายนะ ผู้คนดำเนินชีวิตต่อไปโดยไม่รู้ว่าเคยมีหญิงสาวนามหยางหลิงซูเสียสละทุกสิ่งเพื่อปกป้องพวกเขา ฤดูใบไม้ผลิมาเยือน ดอกเหมยบานสะพรั่ง สายลมพัดผ่านอย่างอ่อนโยน และในสายลมนั้น เสียงกระซิบแผ่วเบาของหลิงซูดดังขึ้น คำอวยพรจากผู้ถูกลืมเลือนที่หวังให้คนที่นางรักได้พบความรักแท้ ความรักของนางไม่สมหวังในแบบที่นางได้อยู่เคียงข้างพวกเขา แต่สมหวังในแบบที่นางมอบให้ผ่านสายลม รักที่บริสุทธิ์และยิ่งใหญ่ ตำนานของนางจึงไม่มีวันจบ เพราะมันยังคงอยู่ในทุกสายลมที่พัดผ่านเมืองหยาง