สะดุดรักวิวาห์จำเป็น

"อย่าคิดว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้นะ เพราะผมไม่ได้รักคุณ และก็ไม่มีวันรัก" เขาพูดเสียงเรียบและเย็นชา เน้นประโยคหลังอย่างชัดเจน
พิมพ์ดาวเงยหน้ามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย
"ฉันรู้ค่ะ"
ภูวดลหันมามอง ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบหมอนกับผ้าห่มออกมาแล้วโยนมันลงบนโซฟาที่อยู่ข้างๆเตียงนอน
"ผมไม่ชอบนอนเตียงเดียวกับใคร คุณไปนอนที่อื่น"
พิมพ์ดาวเม้มปากแน่น...พลางคิดในใจ นี่คือสิ่งที่เธอรู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องปวดใจ
เธอหันไปหยิบผ้าห่มขึ้นมา พยายามกลั้นหยาดน้ำตาไม่ให้ไหล เธอสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้เด็ดขาด ไม่ว่าเขาจะใจร้ายแค่ไหนก็ตาม
เสียงน้ำจากฝักบัวดังออกมาเป็นระยะ ๆ พิมพ์ดาวเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ดวงตาสั่นระริก นี่คือชีวิตแต่งงานของเธออย่างนั้นเหรอ?