ในวันที่ผมไม่มีอะไรจะเขียน

งานเล่มเล็ก ๆ นี้ เป็นงานที่ถูกเขียนขึ้นระหว่างที่คิดออก เป็นงานที่เขียนไปเรื่อย ๆ เมื่อคิดอยากจะเขียน อยากจะเล่า อะไรบางอย่าง อาจเป็นเรื่องสั้นย่อหน้าเดียว หรือบทความ หรือความเรียงสั้น ๆ ผมเองก็หาได้ตัดสินได้ เรื่องราวต่าง ๆ ล้วนเป็นเรื่องจริงที่ผมได้ผ่านพบ รู้สึก รับรู้ อยากบันทึกมันไว้ในช่วงเวลา
“ในวันที่ผมไม่มีอะไรจะเขียน” คือเรื่องหนึ่งในเล่มนี้ ผมอาจจะเลียนแบบหนังสือรวมเรื่องสั้นดี ๆ สักเล่ม ที่ใช้ชื่อเรื่องสั้นในเล่มเป็นชื่อหนังสือ แต่คุณภาพของงาน หาได้เทียบเท่าผลงานของท่านต่าง ๆ ได้
ผมเชื่อว่างานเล่มเล็ก ๆ นี้ อาจจะนำพาท่านผู้อ่านได้รับรู้อะไรหลาย ๆ อย่างพอสมควร ทั้งที่เป็นเรื่องส่วนตัว และตวามเป็นไปในสังคมไทย
แม้ยอมรับผิด ว่าไม่ใช่งานที่ดี แต่ก็หาใช่ว่าจะเลวร้ายไปเสียทุกเรื่อง และก็ไม่อาจกล่าวได้อีกว่า เรื่องราวที่ผมได้เขียน จะเป็นขยะที่ถูกทิ้ง
แต่ช่างเถิด ในเมื่อความรู้สึกนึกคิด มันอยากเปิดเผยต่อสาธารณะ ก็ปล่อยให้มันได้ทำหน้าที่ของมันไปเท่านั้นเอง อย่างน้อย ๆ ผมก็มีแนวคิดแปลก ๆ หรือบ้า ๆ บอ ๆ ในช่วงเวลาหนึ่ง ไม่แน่หากงานเหล่านี้ผมได้กลับมาอ่านอีกครั้ง ผมอาจจะหัวเราะตนเอง ก็ร้องไห้ ก็ไม่อาจทราบได้
เช้าของวันที่มีจักจั่นร้อง
ตวงศักดา กะตะศิลา
6 มีนาคม 2568