สตรีใบ้เช่นเจ้า เหมาะสมกับบุรุษตาบอดเช่นข้า (เล่มเดียวจบ)

*คำโปรย*

นางช่วยบุรุษแปลกหน้าจากข้างทางมาได้ผู้หนึ่ง

เขาถูกพิษจนตาบอด อีกไม่นานก็จะตาย

นางเฝ้าดูแลข้างกายเขามิห่าง

คอยทำทุกอย่าง เปรียบเสมือนเป็นดวงตาและเป็นไม้เท้าให้

ก่อเกิดเป็นความรักที่จุดประกายสว่างไสว

ในยามที่โลกทั้งใบของเขาอยู่ในวันที่มืดมนที่สุด



*ตัวอย่างบางส่วน*

"ซูเอ๋อร์ เจ้าจะยินดีแต่งงาน อยู่เป็นภรรยาร่วมผูกผมเพียงหนึ่งเดียวของข้าหรือไม่?"

อวิ๋นซูหนิงได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจจนชะงักกึก เกือบทำเอาถ้วยจานที่กำลังเช็ดถูอยู่ในมือร่วงหล่นลงกับพื้น

'ท่านว่าอย่างไรนะเจ้าคะ?'

แม้นางจะพูดไม่ได้ แต่ดวงตาที่กลมโตตื่นตะลึงกับสีหน้าของนาง ได้ถามคำถามแทนออกมาหมดแล้ว

หลี่เซียวหานเห็นดังนั้นจึงวางของในมือ ก่อนจะเช็ดไม้เช็ดมือจนสะอาด แล้วหันมาจับมือพูดกับนางอย่างจริงจังอีกครั้ง

"ข้าถามว่าพวกเรามาแต่งงานกันดีหรือไม่?"

อวิ๋นซูหนิงรู้แล้วว่าตัวเองไม่ได้หูฝาด ฉับพลันความรู้สึกมากมายก็ประดังประเดถาโถมเข้ามาในใจ

แน่นอนว่านางรักเขาอย่างยิ่ง

นางรักหลี่เซียวหานอย่างสุดหัวใจ

ตอนที่ได้ยินว่าเขาอยากแต่งงานใช้ชีวิตกับนาง นางอยากตอบรับแต่งงานกับเขาแทบตาย!

แต่ว่า...

เมื่อคิดให้ดีอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องฐานะหรือยศศักดิ์ นางล้วนไม่คู่ควรกับเขาเลยสักอย่างเดียว

หลี่เซียวหานเป็นถึงชินอ๋องคนสำคัญของแคว้น ในอนาคตหากฮ่องเต้ไม่มีรัชทายาท เขาย่อมกลายเป็นคนที่มีโอกาสครองตำแหน่งนั้นมากที่สุด ดังนั้นเขาจึงควรมีภรรยาที่ดีมากพอจะเกื้อหนุนหน้าที่การงานให้เขาได้

นางหลุบตาลงอย่างเศร้าสร้อย เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งจึงตอบเขาออกไป

'แต่ว่าข้าเป็นแค่สตรีใบ้จะคู่ควรแต่งงานกับอ๋องเช่นท่านได้อย่างไร'

นางเอามือชี้ไปที่คอของตนเอง ก่อนจะชี้ไปที่เขา จากนั้นจึงส่ายหน้าออกมาช้าๆ อย่างจนใจ

หลี่เซียวหานเห็นหญิงสาวทำหน้าเศร้าหมองลงเช่นนั้น เขาก็ยกมือขึ้นลูบไล้แก้มนวลของนางที่เคยถวิลหาอยากมองเห็นมาโดยตลอด ก่อนที่น้ำเสียงทุ้มลึกจะเอ่ยออกมาอย่างจริงจัง

"เป็นสตรีใบ้แล้วอย่างไร ข้าเองก็เป็นบุรุษตาบอดเช่นกัน หากเจ้ายินดีแต่งให้ข้า ข้าจะเป็นเสียงแทนเจ้า ส่วนเจ้าก็มาเป็นไม้เท้าให้ข้า เราสองคนอยู่พึ่งพาอาศัยกันไปจนตลอดชีวิตดีหรือไม่?"


---- ซื้อผ่าน Andriod ถูกกว่า ios ---