ปกป้องรัก...ด้วยรัก

เมื่อความรักไม่ได้เป็นแค่เรื่องของคนสองคน ความวินาศสันตะโรจึงบังเกิด
*********
"ฉันจะย้ายออกภายในอาทิตย์นี้ค่ะ"
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน "ทำไม"
แล้วเขาจะถามทำไม เขาก็น่าจะรู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
"คุณช่วยลืมเรื่องเมื่อวานไปด้วยนะคะ ฉันจะคิดว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน"
"เรื่องที่เรานอนด้วยกันที่เตียง แล้วไปต่อในห้องน้ำ แล้วยกสุดท้ายก็กลับมาต่อที่เตียงอีกน่ะเหรอ เรื่องแบบนั้นผมจะลืมได้ยังไงกัน"
"ล...แล้วคุณจะจำไปทำไมคะ" ชมจันทร์หน้าแดงก่ำ
"ก็ในเมื่อเรามีความสุขกันขนาดนั้น ทำไมผมต้องลืมด้วย" เขาจะไม่ลืม ไม่มีวันลืม และจะไม่ยอมให้เธอลืมด้วย!
"แต่มันไม่เหมาะสม"
"อะไรไม่เหมาะสม" เขาเกลียดคำนี้และไม่ต้องการได้ยินมันจากปากเธอ
"คุณเป็นเจ้านาย ฉันเป็นเลขา แค่นั้นก็ไม่ควรแล้ว"
"เหตุผลแค่นั้นน่ะเหรอ"
"ฉันว่าเหตุผลแค่นี้ก็มากพอให้ฉันลาออกได้แล้วนะคะ"
"ผมไม่ให้คุณลาออก และไม่ยอมให้ไปจากที่นี่ด้วย"
"คุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉันไม่ทราบ" จากตอนแรกที่ยังทำหน้าไม่ถูก ยังมีอาการเขินอายจนไม่กล้าสบตาเขา แต่พอเขาเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง เธอก็เริ่มประสาทเสีย
"คุณถามหาสิทธิ์ผม ทั้งที่เมื่อคืนเราเพิ่ง...กันน่ะเหรอ"
"คุณปก!"
เขามัน...หยาบคาย!
"ฉันไม่เก็บเอาเรื่องแค่นั้นมาใส่ใจหรอก ฉันจะคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเรื่องนึงที่ผ่านเข้ามา แล้วก็ผ่านไป ไม่ได้มีผลอะไรกับฉันขนาดนั้น"
ชายหนุ่มทำเสียงขึ้นจมูก เขาโกรธเป็นบ้าเลย
"อ่อ จะบอกว่าเป็นสาวสมัยใหม่ว่างั้นเถอะ ไลฟ์สไตล์คุณมันสวนทางกับเรื่องเซ็กซ์ดีนะ" คนหวงเนื้อหวงตัวแบบเธอ อมพระมาพูดเขายังไม่เชื่อเลย ว่าเธอจะคิดแบบนั้นจริงๆ
"อย่ามาวิพากษ์วิจารณ์ฉันนะ"
"คุณก็อย่าไปเหมือนกัน"
"คุณต้องการอะไรจากฉัน คุณปก"
ขนาดนี้แล้ว ยังต้องถามอีกเหรอ
"ผมต้องการคุณไงชม"
อ่อ คงติดใจและอยากจะได้เธออีกใช่ไหม
"ก็ได้ค่ะ ฉันจะพูดกับคุณตรงๆ ว่า...คุณทำถึงค่ะ"
กำลังโกรธอยู่ ปกป้องถึงกับงง
"ทำถึงอะไร?"
ทำเธอถึงสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่าไงล่ะ จะต้องให้พูดลึกซึ้งถึงขนาดไหนกัน!

***ซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่าแอปเปิ้ลนะคะ