ฟั่นชาด เล่ม2

คำโปรย
มหาเทพรับความปรารถนาของบริวารแห่งเทพทั้งสองมาไว้ในมือก่อนที่เขาจะใช้อำนาจของตนส่งทั้งสองลงไปเกิดบนโลกมนุษย์พร้อมกับม้วนกระดาษที่ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีฟ้า
ใช่แล้วนี่คือบทลงโทษที่องค์มหาเทพได้ใช้เพื่อลงโทษ เหตุใดเขาจะไม่รู้ว่าความปรารถนาส่วนลึกของบริวารทั้งสองนั้นคืออะไร เขาไม่จำเป็นต้องพยายามหรือใช้อำนาจใด ๆ เพื่อเสาะหาเสียด้วยซ้ำทุก ๆ สิ่งมันฉายชัดอยู่ในแววตาของทั้งคู่อยู่แล้ว
"ขอให้โชคดีบริวารทั้งสอง"
หลี่ซีฮันลืมตาตื่นขึ้นมาในทิวทัศน์ที่ตนไม่คุ้นเคย ก่อนที่เขาจะได้รู้ว่าตอนนี้เขาได้ลงมาเกิดบนโลกมนุษย์แล้ว พร้อมกับความทรงจำมากมายที่เขาไม่คุ้นเคยย้อนเข้าสู่สมองเพราะพรที่มหาเทพประทานให้ตามคำขอที่เขียนลงไป เขารู้จักกับหยางเพ่ยหลิงมานานแล้วจริง ๆ และความรักที่อีกฝ่ายมีให้แก่เขามันก็มากมายจนเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่ามันจะไปสิ้นสุดที่ตรงไหน ความทรงจำที่ทั้งดีและร้ายนั้นทำให้เขาร่ำไห้ออกมา
คำขอก็คือขอให้จดจำทุกสิ่งทุกอย่างที่มีต่อหยางเพ่ยหลิง เพราะเขารู้สึกได้ว่าคนคนนี้ต้องมีบางอย่างที่ผูกพันกันไว้แน่ ๆ จึงได้ทำให้หัวใจปั่นป่วนได้ถึงเพียงนี้
เขาในตอนนี้มีนามว่าหลี่จางหมิง เป็นมนุษย์ที่เกิดมาในครอบครัวที่ดูอบอุ่นพ่อและแม่นั้นต่างใส่ใจตัวของเขาจนเขาเติบโตขึ้นมาโดยไม่รู้สึกขาดเหลืออะไร เว้นเพียงแค่คนในความทรงจำของเขาเท่านั้นที่เขายังคงไม่เคยได้พบเจอเลยสักครั้ง จนเมื่อครอบครัวของเขานั้นได้มีเรื่องน่ายินดีขึ้น ตอนนี้เขากำลังจะกลายเป็นพี่ชาย นั่นเป็นสิ่งที่ไม่เคยได้เป็นมาก่อนในแต่ละชาติ
ด้วยบทลงโทษครั้งใหญ่ขององค์มหาเทพ ทำให้ทั้งคู่ลงมาเกิดบนโลกมนุษย์อีกครั้งในฐานะเป็นคนธรรมดา
ขณะที่หลี่ซีฮันได้มาเกิดเป็น หลี่จางหมิง และหยางเพ่ยหลิงมาเกิดเป็น จ้าวต้าอัน ซึ่งมาศักดิ์เป็นพี่น้องต่างมารดา หรืออีกชื่อเรียกก็คือลูกเมียน้อยของพ่อนั่นเอง ผู้เป็นแม่จำต้องหอบเขาหนีพ่อผู้ใจร้ายไปให้ไกลแสนไกล แต่สุดท้ายแล้วก็ได้มาเจอกันในอีหลายปีต่อมาอยู่ดี
ความรักของทั้งคู่ไม่ว่าจะภพชาติไหนก็ดูเหมือนจะเจอแต่ทางตันทั้งนั้น จะเรียกว่าโชคดีหรือไม่ที่จ้าวต้าอันนั้นไร้ซึ่งความจำเมื่อตอนที่ตนเป็นเทพ ในขณะที่หลี่จางหมิงจำได้ทุกอย่าง และความรักหลายชาติภพที่ผ่านมามันช่างสลักลึกในหัวใจจนถอนไม่ออก
ระหว่างชะตาที่เขาจะขีดเอง กับลูกชายเมียน้อยของพ่อ ...สิ่งไหนกันเล่าที่เลือกได้
...เกิดเป็นจางหมิงไม่ง่ายเลย