ผู้พิทักษ์ใจ

เขาไม่อยากแต่งงานกับเด็กนั่น
เธอที่เด็กกว่าเขาตั้ง 10 ปี
แถมภาพจำของเธอยังเป็นเด็กแก้มยุ้ย ขี้มูกกังเต็มใบหน้า
แต่จะปฏิเสธงานหมั้นหมายตั้งแต่สมัยปู่ก็ไม่ได้
ถ้างั้นเขาก็จะทำให้เธอเป็นฝ่ายปฏิเสธซะเอง
แต่เมื่อเจอหน้าเธออีกครั้ง
เธอกลับไม่ใช่ยัยเด็กน้อยคนนั้นแล้ว...

===ตัวอย่าง====
"ทิน..."
เสียงหวานที่เสียงเขาทำให้ทินกรดึงสติกลับมา เสียงเรียกนั้นไม่ได้มีเจตนาอื่นใดนอกจากความทรมานของเธอ ทินกรกำพวงมาลัยแน่นขึ้น เส้นเลือดที่มือปูดออกมาชัดเจน ดวงตาคมมองกระจกมองหลัง สายตาเต็มไปด้วยความกังวลและสมองที่คิดอย่างหนัก
จะพาเธอกลับบ้านไม่ได้...คนในบ้านได้แตกตื่นกันหมดแน่ เขาคิดในใจ หากใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับวีณา นั่นหมายถึงชื่อเสียงของเธอก็คงจะไม่เหลือ แม้เขาจะไม่อยากแต่งงานกับเธอ แต่ก็ไม่อยากให้เธอตกอยู่ในสภาพนั้น เขาต้องจัดการเรื่องนี้ให้จบก่อนจะถึงบ้าน
"อื้ม...ทิน..." เสียงของวีณาดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้แฝงไปด้วยอารมณ์ที่ไม่อาจควบคุมได้ ร่างของเธอร้อนผ่าว และเธอก็เริ่มขยับตัวเหมือนกำลังทรมาน
ทินกรสูดหายใจลึก
"ต้องหาทางแก้ฤทธิ์ยานั่นก่อน..."
เขาหักพวงมาลัยทันที เบี่ยงรถเข้าไปยังถนนเล็กๆ ที่มุ่งหน้าสู่คอนโดของเขาเองซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก มันเป็นทางเลือกเดียวที่เขาคิดออกในตอนนี้
เมื่อมาถึงคอนโด ทินกรรีบอุ้มร่างของวีณาลงจากรถ เธอยังคงครางแผ่วในอ้อมแขนของเขา ร่างของเธอเบาและอ่อนปวกเปียก ราวกับไม่มีแรงต่อต้านเลยแม้แต่น้อย
"คุณหนู อดทนหน่อยนะครับ"
เขาพยายามปลอบโยนเธอทั้งที่ในใจเองก็เต็มไปด้วยความว้าวุ่นและร้อนใจ
เมื่อถึงห้อง เขาบรรจงวางเธอลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำเย็นมาเช็ดหน้าผากและข้อมือของเธอด้วยความระมัดระวัง เสียงครางแผ่วเบาค่อยๆ ลดลงจากสัมผัสเย็นนั้น ทว่าความร้อนที่แผ่ซ่านอยู่ในกายเธอกลับยังคงกรุ่นอยู่ไม่จางหาย ใบหน้าที่แดงเรื่อจากฤทธิ์ยาเงยขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้า ดวงตาคู่สวยฉายแววปรารถนาที่เธอไม่อาจควบคุมได้
ด้วยสติที่พล่าเลือน วีณาเอื้อมมือไปจับคอของทินกร ก่อนจะดึงตัวเขาเข้ามาใกล้ ริมฝีปากของเธอแนบลงบนริมฝีปากหยักได้รูปของเขาอย่างจงใจ ทินกรชะงักไปในทันที ร่างกายของเขาแข็งทื่อเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเธอที่แนบชิด
"คุณหนู...หยุดครับ!"
เขาพูดด้วยเสียงที่พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง ขณะที่มือของเขายกขึ้นจับข้อมือเล็กๆ ของเธอที่พยายามรั้งเขาไว้ แต่วีณากลับไม่หยุด เธอยังคงแนบจูบชิดไปกับริมฝีปากของเขา
"ฉันร้อนทิน...ช่วยด้วย..."
เสียงของเธอเต็มไปด้วยความเว้าวอน ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว ดวงตาพร่ามัวจากอารมณ์ที่เกินจะยับยั้ง เธอกดร่างเข้ามาใกล้เขา ยั่วยวนด้วยท่าทีที่ไม่ใช่ตัวเธอปกติ
ทินกรกัดฟันแน่น พยายามสะกดกลั้นทุกความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามา เขาจับข้อมือของเธอไว้แน่น ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยจากแรงกดดันภายใน
"คุณหนู...ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้"
เสียงทุ้มพร่าของเขาเปี่ยมไปด้วยแรงควบคุมตนเอง ทว่าเธอกลับไม่หยุด วีณาขยับเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น ปลายนิ้วเรียวไล้ไปตามแผ่นอกแกร่งของเขา ริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอยังคงจู่โจมไม่ลดละ ความร้อนที่แล่นพล่านในกายทำให้เธอไม่มีทางถอยหนี
ในที่สุด ทินกรที่พยายามอดกลั้นมาตลอดก็ไม่อาจต้านทานแรงปรารถนาที่โหมกระหน่ำได้อีกต่อไป เขาสูดลมหายใจลึก ก่อนจะกดริมฝีปากลงบนกลีบปากอิ่มของเธอแนบแน่นอย่างห้ามใจไม่อยู่
มือแกร่งยังคงกอบกุมข้อมือเล็กของเธอไว้แน่น ร่างสูงใหญ่โอบรัดร่างบางให้แนบชิด ความเร่าร้อนที่เขาพยายามอดกลั้นมาตลอดกำลังจะถูกปลดปล่อยออกมา

===============

กราบแนบอกนักอ่านทุกท่านค่ะ นิยายเรื่องนี้มี 20 ตอน และตอนพิเศษ 1 ตอน
หวังว่านักอ่านจะให้การสนับสนุนค่ะ
ดาริตา