กำปั้นมิใช่กัณณ์ธีร์

อุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้การลืมตาตื่นขึ้นมาทำให้ทั้งกำปั้นและกัณณ์ธีร์ร้องลั่นโรงพยาบาลก็เป็นเพราะเขาตื่นมาในร่างของคนอื่น เรื่องราววุ่นวายได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว คุณหนูผู้เรียบร้อยต้องไปใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัด กับไอ้หนุ่มเด็กแว้นร้อยอาชีพต้องไปใช้ชีวิตในเมืองความอลมานได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ


"พวกคุณทำอะไรกับผมถอยไปนะ!" กัณณ์ธีร์ร้องออกมาเสียงดังแม้มันจะไม่ใช่เสียงของเขา

"พวกมึงเฮ็ดหยังกับกู" กำปั้นร้องโว้ยวายไม่สนหน้าใคร

"คนไข้ใจเย็นครับฟังนะ คนไข้ได้รับบาดเจ็บมาอาจเกิดความสับสนได้ตั้งสตินะมองหน้าหมอนะไม่มีใครทำอะไรคนไข้หลอกนะ"

..........

"คุณใจเย็นๆ สิครับ" กัณณ์ธีร์เอ่ย

"มึงจะให้ใจเย็นได้ไงวะ เรากำลังเจอเรื่องแม่งอะไรก็ไม่รู้ มึงหยุดนะห้ามร้องไห้ กูไม่เคยร้องไห้มึงในร่างกูก็ห้ามร้อง ฮึบ! มึงห้ามร้องนะฮึบ!" กำปั้นว่าก่อนจะเข้าไปจับแขนของตนเองพูดแล้วก็แปลก

"ฮึกคุณก็เหมือนกัน อยู่ในร่างผมก็ห้ามพูดคำหยาบสิ"

"หยาบตรงไหน เขาก็พูดกันปกติ"

"แต่เกิดมาผมไม่เคยพูดแบบนั้นไง ถ้าคนอื่นมาได้ยินผมก็ถูกมองไม่ดีแน่"

..........

"ฉันนี้แหละคู่หมั้นเธอกัณณ์ธีร์"

"อ่อคุณภาคภูมิเป็นคู่หมั้นกัณณ์ธีร์นี้เองฮะ!ว่าไงนะ!" กำปั้นตกใจแทบหงายหลังตกเก้าอี้ หลังจากได้ยินเจ้านายว่าอย่างนั้นหมายความว่าไง

..........

[พี่ปั้นกัณณ์อยากถอนหมั้น] คำตอบของกัณณ์ธีร์ทำเอากำปั้นยิ้มออกมา

"จัดไปไอ้น้องรัก รับรองมึงได้โสดแน่ กูจะไม่ทำให้มึงเดือดร้อนและพ่อมึงจะไม่มาขัดมายุ่งแน่"

..........

"มึงมายืนเหม่ออะไรตรงนี้ กูมายืนอยู่ข้างมึงตั้งนานไม่รู้ตัวเลยเหรอ"

"ไม่รู้ตัวเลยครับ ผมคิดเรื่องต้าอยู่เป็นเพราะผมหรือเปล่าทำให้เขาต้องติดคุกยายพิศต้องอยู่คนเดียว"

"เป็นเพราะผม"

ผัวะ!

แรงตบจากมือหนาของคนที่อายุมากกว่าตบเข้าที่ศีรษะของกัณณ์ธีร์จนเกือบหัวทิ่ทลงแม่น้ำโขง

"ฮึก ฮือ."

"ไอ้ปั้นมึงร้องไห้ทำไม"

"ผมเจ็บฮึก"

"เจ็บ! เจ็บอะไรใครทำมึง"

"ก็คุณสารวัตรตบ ฮึกตบหัวผมอ่ะ เกิดมายังไม่เคยมีใครตบหัวผมเลยนะ