แสนรักที่ปลายใจ

"ทำไมทำหน้าแบบนั้น"
"หนูเหนื่อย เรารีบมาทำให้มันจบๆ กันเถอะค่ะ" เขาเพียงแต่ยกยิ้มโดยไม่ตอบอะไร ทั้งที่ใจกำลังหงุดหงิดชิบหายที่หล่อนทำราวกับว่าการอยู่บนเตียงกับเขานั้นเป็นเรื่องน่าเบื่อ
ก็เห็นครางเสียลั่นบ้านมันทุกคืนไม่ใช่รึไงวะ!
"มาสิ มาทำให้มันจบๆ อย่างที่เธอว่ากัน!" ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่เธอรู้สึกว่าคืนนี้อะไรๆ มันคงไม่จบลงง่ายๆ แน่
"อุ้ย! คุณพิ!" เเรงกระชากที่เหมือนจะไม่เบามือสักเท่าไหร่นัก ทำให้เธอรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองคิดเป็นความจริงทั้งนั้น
"เรียกทำไมหรือว่าอยากจนทนไม่ไหวแล้ว" นั่นมันเขารึเปล่าที่มีอาการแบบนั้น ส่วนเธอนั้นกำลังง่วงจนแทบบ้า
"คืนนี้ขอครั้งเดียวได้ไหมคะ"
"ได้สิ" ดีใจได้ไม่เท่าไหร่เธอก็ต้องหุบยิ้มยามเมื่อเขาเป็นฝ่ายทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ก่อนที่จะยกเธอขึ้นนั่งลงบนตัว
"อะไรคะ!"
"ถ้าอยากทำแค่ครั้งเดียวเธอก็ต้องทำเอง เริ่มสิ" เขานี่มัน! กวนโมโหชิบหายเลยโว้ย ก็รู้อยู่ว่าเธอไม่เก่งเรื่องพวกนี้!
ปกติก็แค่นอนครางเฉยๆ ไหม แล้วนี่จะให้ทำเองนี่นะ!
"เฟื่องทำไม่เป็นคะ"
"ฝึกสิเฟื่อง อนาคตถ้ามีผัว ไอ้เวรนั่นจะได้ไม่เบื่อ นี่ฉันกำลังช่วยเธออยู่นะ" เป็นเด็กเขาแล้วก็ควรต้องเก่งรอบด้าน เผื่อวันหนึ่งข้างหน้ามีผู้ชายหน้าโง่เข้าหา มันจะได้ไม่ขายหน้ามาถึงเขาได้ คิดเองจบความรู้สึกหงุดหงิดที่ยิ่งเพิ่มไปกันใหญ่
นี่เขาหวงเด็กนี่งั้นเหรอ เรื่องบ้าบอพวกนี้มันอะไรกันวะ