กรงราคีซาตาน

มาริสาเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วเปิดประตู ทว่า ทันใดนั้นเอง ได้มีแรงดึง ทำให้ประตูห้องที่กำลังจะถูกปิดสนิท เปิดออกอีกครั้ง
“คุณยุ!”เธออุทาน เมื่อหันมาเห็นเขากระชากประตูให้เปิดออก
“โดนออฟไปกี่คนล่ะ ถึงได้กลับมาป่านนี้”วายุถามด้วยน้ำเสียงกระด้าง พร้อมทั้งเดินเข้ามาในห้อง แล้วปิดประตูเสียงดัง
มาริสาถอยเท้าเพื่อรักษาระยะห่าง เพราะดูจากอารมณ์ของอีกฝ่ายแล้ว ไม่น่าเสี่ยงอยู่ใกล้

“ฉันถาม ไม่ได้ยินหรือไง”เขาเดินเข้ามาประชิด มือจับต้นแขนเธอแน่น
“เจ็บนะคุณยุ”มาริสาบอก
“แขนของเธอยังรู้สึกเจ็บ แต่ส่วนตรงนั้นคงโดนใช้งานจนด้านชาไปแล้วสินะ”วายุพูดส่อเสียด
“ก็คงงั้นมั้งคะ”มาริสารับคำให้มันจบๆ ไป

“แล้วที่ไปทำงาน ได้คืนล่ะเท่าไหร่”เขาถามขณะที่บีบแขนเธอแน่นขึ้น
“ก็คงมากพอ ไม่งั้นฉันคงไม่ทำหรอก”
“งั้นคืนนี้ฉันขอซื้อแล้วกัน”วายุบอก พร้อมทั้งดันร่างเธอให้ประชิดกับกำแพง
“คุณยุ!”มาริสาตกใจ “นี่จะทำอะไรของคุณ”

“อย่ามาดัดจริตไปหน่อยเลย คิดจะโก่งค่าตัวหรือไง”เขาถาม “ไม่ต้องห่วง ฉันจ่ายอย่างงาม ไม่แพ้ไอ้พวกเสี่ยๆ พวกนั้นหรอก”
“ฉันไม่ขายให้คุณ”เธอบอก
เขารู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างไรอย่างนั้น
“ทำไม”วายุโมโห
“ฉันก็เลือกแขกนะจะบอกให้ ไม่ใช่รับมั่วซั่วทุกคน”มาริสามองสบตาเขาตรงๆ น้ำตาเอ่อปริ่ม เสียใจเมื่อโดนคนที่แอบหลงรักดูถูกดูแคลน

“เธอเองก็เคยรับบริการฉันมาแล้วครั้งหนึ่ง ถ้าจะรับอีกครั้งจะเป็นไรไป”วายุพูดให้เธอรำลึก
“เหรอคะ พอดีแขกฉันเยอะ เลยลืมไปแล้วว่าเคยบริการใครบ้าง”มาริสากระตุกยิ้มตรงมุมปาก ราวกับจะยิ้มเยาะตัวเอง
“งั้นครั้งนี้ ฉันจะทำให้เธอลืมไม่ลงเลย”เขาก้มลงมาจูบปากเธออย่างรุนแรง ดุดัน