คนเลี้ยงสมิง

แม้จะมีสายลมหลงเขา หอบเอาความหนาวเย็นพัดโชยมาวูบใหญ่ แต่พรานหมานผู้นำทาง ยังคงมีหยาดเหงื่อรินไหลโทรมใบหน้า ราวกำลังยืนอยู่ท่ามกลางทะเลทรายซาฮาร่า แม้จะประทับปืนอยู่บนบ่า ยืนประจัญหน้ากับเสือโคร่งอย่างแม่นมัน พร้อมลั่นไกส่งกระสุนสังหาร เจาะสมองของมันในทันที หากมีการเคลื่อนที่ออกมาจากจุดเดิม