ขอให้ทุกวันหอมหวานดั่งวานิลลา

ก๊อก แก๊ก ก๊อก แก๊ก
ฉันดึงประตูม้วนของร้านลงภายใต้ท้องฟ้าสีครามยามราตรี มันเป็นกิจวัตรประจำที่ฉันทำทุกคืนตลอดห้าปีที่ผ่านมา แต่ครั้งนี้กลับมีสิ่งที่ต่างออกไป นั่นคือฉันจะไม่มีโอกาสได้เปิดมันอีกแล้วในเช้าวันพรุ่งนี้ จะไม่มีการเปิดร้านนี้อีกต่อไป นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้รู้ว่าเราสามารถมองเห็นพระจันทร์และดวงดาวที่ทางตอนเหนือของโตเกียวได้ชัดเจนกว่ากลางเมืองขนาดนี้
"ห้าปีเหรอ" ฉันเหม่อมองไปบนท้องฟ้าเห็นดวงดาวเรียงรายพร่ามัว แม้จะพยายามเลี่ยงแล้วแต่สายตาก็ยังเหลือบไปเห็นป้ายชื่อร้านเหนือประตูม้วนที่ไม่อยากเห็นอยู่ดี ปาติสเซอรี บล็องช์ ร้านขนมฝรั่งเศสที่ฉันก่อตั้งขึ้นเมื่อห้าปีก่อนต้องปิดตัวลงในวันนี้ แม้จะเป็นคนตัดสินใจเอง ฉันกลับไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดเลยสักนิด
เอาเข้าจริงแล้วฉันไม่มีเวลามานั่งปวดใจเลยด้วยซ้ำ
"ขอให้มีคนมาเช่าร้านต่อทั้งแบบนี้เลย ปรากฎตัวออกมาเถอะ!"

ทาร์ตตาแตง อีตันเมส โอเปร่าเค้ก มองบลังค์ และฝักวานิลลา
ยินดีต้อนรับสู่ "ห้องบำบัดด้วยขนม" ลองชิมรสชาติแสนอัศจรรย์ในชีวิตแสนขมสักคำสิคะ
ไม่ว่าชีวิตของคุณจะขมหรือไม่ หรือจะเปรี้ยวแค่ไหน เมื่อคุณเปิดหนังสือเล่มนี้อ่าน เราหวังว่าคุณจะได้ละเลียดชิมรสชาติหอมหวานผ่านเรื่องราวแสนอบอุ่นที่จะให้ชีวิตของคุณหอมกรุ่นเหมือนวานิลลาทีละน้อยนะคะ