Villain Honey : คุณพระรองตัวร้าย

โอ้ไม่นะ นี่ฉัน..หลุดเข้ามาในนิยายของตัวเอง?! แล้วดันมารับบทนางร้ายนิสัยสุดอำมหิต มีคู่ปรับเป็นพระรองตัวร้ายผู้รักนางเอกฝ่ายเดียว ช่วยด้วย!!



เราออกมาจากโลกนิยายหรือยังนะ?

"คนไข้ไม่เป็นอะไรมากแล้วล่ะครับ" และนี่น่าจะเป็นเสียงของคุณหมอ
"ขอบคุณมากครับคุณหมอ" แต่นี่ไม่ใช่เสียงรันหรือเมธี เสียงทุ้มเย็นของผู้ชายคนนี้เธอไม่คุ้นเลย เสียงฝีเท้า
ฟืด... การเลื่อนผ้าม่านออกทำให้แสงแดดลอดผ่านหน้าต่าง เข้ามาแยงทะลุเปลือกตาจนมันหนักอึ้ง จำต้องยกมือบังหน้าไว้แล้วค่อย ๆ ลืมตามองคนที่ยืนหันหลังมองออกนอกหน้าต่าง ตอนนี้ภายในห้องพักผู้ป่วยคงเหลือเพียงบุคคลที่ 3 แสงแดดสะท้อนเงาชายผู้นั้น แผ่นหลังกว้างและตัวสูงราว ๆ 185 ซม. สวมสูทสีดำ อายุน่าจะประมาณ 28 ปี ขึ้นไป เพราะฟังจากน้ำเสียงยังหนุ่มยังแน่น
เขาเป็นใครกัน?
คำถามในหัวพร้อมริมฝีปากแห้งขาดน้ำเอื้อนเอ่ยออกมาอัตโนมัติ
"คุณเป็นใครเหรอคะ?" หวังว่าจะเป็นคนในโลกความจริงทีเถอะนะ วินาทีที่ภาวนาอยู่ผู้ชายตัวสูงก็หันกลับมา เผยใบหน้าคมคายที่ไม่คุ้นตา
"หัวกระแทกหินใต้น้ำ จนความจำเสื่อมหรือไง"
"คะ?"
ยอมรับเลยว่าแวบแรกที่เห็นหน้าเขาชัดเจน หัวใจพลันเต้นผิดจังหวะไปช่วงหนึ่งด้วยความหล่อเหลาราวกับเทพบุตรรูปงาม แต่พอเขาพ่นวาจาแข็งกระด้างแบบนั้น ที่เคยเผลอชื่นชมในความหล่อก็เป็นอันโมฆะ
ทั้งที่ไม่เคยเจอหน้าเขา ไม่เคยรู้จักด้วยซ้ำ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงไม่มีมารยาทขนาดนี้นะ แถมยังดึงหน้าตึงเครียดสายตาที่จ้องมองมาที่เรามีแต่ความอาฆาตมาดร้าย ราวกับเป็นศัตรูคู่แค้นกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน
ศัตรูงั้นเหรอ.. อย่าบอกนะว่าเรายังอยู่ในโลกนิยาย ตะแต่ว่าฉากนี้ไม่มีในนิยายนะ เพราะหลังจากฮันนี่นางร้ายจับนางเอกถ่วงน้ำ หล่อนก็กลับคฤหาสน์ไปนั่งจิบไวน์ชั้นดีมีความสุข
หืม...หรือที่มันเปลี่ยนไปเพราะเราแหกบทตัวเอง กลับไปช่วยนางเอกที่สุดท้ายตัวเองก็ได้มานอนโรงหมอสุดหรูแทนที่จะไปนั่งจิบไวน์? ถ้างั้นการเปลี่ยนบทให้ต่างไปจากเดิม ก็คงจะไม่ใช่ผลดีต่อการกลับโลกจริงใช่ไหม
เราไม่ควรเปลี่ยนบทงั้นเหรอ ถ้าเปลี่ยนเส้นเรื่องก็จะเปลี่ยนไปด้วยหรือเปล่า ทําให้ฉากจบไม่มาถึงสักที งั้นเธอต้องเป็นนางร้ายต่อไปใช่ไหมเนี่ย
ฮันนี่ครุ่นคิดหนักจนลืมตัวว่าในห้องยังมีชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จักยืนจ้องอยู่ตลอดเวลา
"กำลังคิดแผนการร้ายอะไรอีกล่ะ" หลุดออกจากภวังค์ความคิดกลับสู่สถานการณ์ประหลาดแล้วจ้า
"คะ?" อยู่ ๆ เขาก็เดินเข้ามาใกล้ จนคนหน้าซีดที่นอนบนเตียงไร้ทางหนีรอด
ผู้ชายคนนี้มีไอแห่งความน่ากลัวอยู่รอบตัวเลย แม้จะหน้าตาหล่อเหลาปานเทพบุตรลงมาจุติเพียงใด ความน่ากลัวก็ยังแผ่ไปทั่วร่างของเขาอยู่ดี
"หึ" เสียงขำในลำคอนั่นกับริมฝีปากที่ยกขึ้นเหมือนคำสาปแช่งเลย
"คะคุณจะทำอะไรคะ?" เขาวางมือลงบนหลังมือเล็กที่มีเข็มน้ำเกลือเจาะไว้ หูย ยุคนี้มีน้ำเกลือด้วย สงสัยเราเด็กเกินกว่าจะศึกษาประวัติศาสตร์อย่างละเอียด นิยายเลยมีช่องโหว่แบบนี้
ไม่ทันที่ฮันนี่จะได้พูดอะไร เขาก็บีบมือเล็กจนเข็มน้ำเกลือทิ่มเนื้อเจาะเส้นเลือดลึกลงไป ใบหน้าซีดอยู่แล้วยิ่งซีดไปกันใหญ่ เธอเจ็บมากจนร้องไม่ออก ขณะเลือดก็เริ่มไหลออกมา
"ปะปล่อยนะ ฉันเจ็บนะคะ"
เหมือนว่าเขาจะพอใจมากกว่ารู้สึกผิดเมื่อริมฝีปากนั้นกระตุกยิ้มร้าย พร้อมนัยน์ตาที่จ้องมองมามันน่ากลัวยิ่งกว่าการเผชิญหน้ากับเสือร้าย ในตอนที่เขาปล่อยมือออก หญิงสาวรีบดึงมือกลับมากุมไว้พร้อมความรู้สึกหวาดกลัวผู้ชายคนนี้ ท่าทางของเขานิ่งเฉยเลือดเย็น สมองสั่นเตือนว่าเขาเป็นคนอันตรายที่เธอไม่ควรเข้าใกล้
"นี่มันยังน้อยไปถ้าเทียบกับสิ่งที่หล่อนทำกับเทียน่า"
"......." ร่างสูงดึงผ้าเช็ดหน้าสีเทาออกจากเสื้อสูทกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มมาเช็ดเลือดที่มือตัวเอง ขณะสายตาแข็งกร้าวนั้นยังคงจ้องมองเจ้าหล่อนอย่างหมายหัว ในใจฮันนี่ได้แต่พร่ำบอกให้ตัวเองคิดแง่ดี
คงไม่หรอกมั้ง ผู้ชายหล่อเหลาราวเทพบุตรบนสวรรค์ แต่ความจริงกลับเป็นปีศาจโหดเหี้ยม คงไม่ใช่พระรองตัวร้ายที่เธอสร้างขึ้นมากับมือหรอกใช่ไหม
"ครั้งนี้ถือว่าเอาบุญ แต่ถ้ามีครั้งต่อไป" มือหนาคว้ากรอบหน้าเล็กไว้ในกำมือแล้วบีบแน่น ตอนนี้เธอเหมือนลูกไก่อ่อนแอที่ผู้ชายคนนี้จะฆ่าตอนไหนก็ได้
พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยหนูด้วย หนูกลัว
ฮันนี่ตัวสั่นเทาไร้ทางสู้ เธอหลับตาปี๋เมื่อชายหนุ่มโน้มหน้าลงมาเพื่อกระซิบคำขู่สุดท้าย
"ถ้าเทียน่าบาดเจ็บเพราะหล่อนอีก ฉันจะทำให้ทรมานยิ่งกว่าร้อยเท่า จำไว้!"
หน้าเล็กถูกสะบัดไปอีกทางจากแรงของชายหนุ่ม ในตอนนี้ฮันนี่ไม่กล้าพูดอะไรทั้งนั้น ร่างกายแข็งทื่อราวกับถูกสาป ข้างในหวาดกลัวจนฉี่จะราด ได้แต่ภาวนาให้เขาออกจากห้องไปสักที ออกไปก่อนที่เธอจะช็อกตายตรงนี้เพราะความกลัวขึ้นสมอง
และดูเหมือนสวรรค์จะเห็นใจส่งเทวดามาช่วยฉันแล้วสินะ เมธี องครักษ์คนสนิทเปิดประตูเข้ามาพบกับเหตุการณ์น่าฉงนใจแล้ว
"ท่านดยุก ท่านเข้ามาได้ไงครับ?!"

'ดยุก' เหรอ ดยุกคนเดียวที่ห่วงเทียน่ายิ่งกว่าชีวิตมีเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือพระรอง อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนี้ คนที่หล่อขนาดนี้ ตรงสเปกขนาดนี้ คือเจโรมพระรองคนโปรดของเรางั้นเหรอ?!
ความดีใจที่ได้เจอพระรองคนโปรดก่อเกิดได้ไม่กี่วิ ก็แทนที่ด้วยความหวาดผวาเสียแล้ว ตัวจริงของเจโรมร้ายกว่าที่เธอจินตนาการเอาไว้เสียอีก
"ฉันก็แค่เข้ามาเตือนด้วยความหวังดี ถ้าอยากให้คุณหนูของนายมีชีวิตเป็นคุณหนูผู้ดีต่อไป หลังจากนี้ก็คุมประพฤติเจ้านายให้ดี"


#คุณพระรองตัวร้าย เล่มเดียวจบ
แนวรัก โรแมนติกคอมเมดี้ จบสุขนิยม ไม่มีคำหยาบ มีแต่คำว่าน่ารักสดใส สอดแทรกดราม่าบ้างเล็กน้อย หากเครียดกับงานแล้วอยากอ่านนิยายที่ไม่ซีเรียส มีแต่อมยิ้มและความสุขแนะนำเรื่องนี้เลยค่ะ นักเขียนหวังอย่างมากว่าผู้อ่านจะหลงรักตัวละครทั้งหมดในเรื่องนะคะ

ติดต่อนักเขียน X : @nutyuchun

อ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อ
ระบบ ios ซื้อบนเว็บจะได้ราคาถูกกว่า

ขอบคุณทุกยอดโหลด การรีวิว และกดเรตติ้งนะคะ