ตาเฒ่าคำลือ ครูพรานจอมขมังเวทย์ (ภาค2)

กลิ่นดินโชยกรุ่นปะปนกับกลิ่นใบไม้เน่า ผสานกลิ่นสาบสัตว์ ที่ยังอวลอยู่ก่อนจะมีเสียงใบไม้ที่เหยียบย่ำ
ส่งเสียงแผ่วเบาราวกับเป็นสัญญาณบอกเตือนว่า ใต้เงาราตรีนี้ มีผู้มาเยือนเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะปรากฏร่างของหญิงสาวสองคน เธอได้สวมเสื้อผ้าอาภรณ์ ที่รัดรูปทำให้เห็นสัดส่วนกระจ่างชัด พรานเฒ่าที่อยู่ด้านบนจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่วางตา

"นิ...พ่อหนุ่ม....ลงมาหาความสุขด้วยกันเถอะหนา" เสียงที่เย็บยะเหยือก มันทำให้ชายชรา กับพุ่งพล่าน
ราวกับม้าศึก กามราคะที่มีอยู่ท่วมท้น ต่อให้เป็นหนุ่มๆ ก็คงจะอดใจไม่ไหว ทิดมืดที่เผลอหลับไปได้ไม่นาน
กับต้องสะดุ้งตื่นอีกคน ซึ่งเขาได้เห็นว่าครูพราน กำลังจะลงไปเบื้องล่างอย่างไร้สติ

"แย่แล้ว!!!....คะ...ครู อย่างไป" ทิดมืดตะโกนลั่น ทำให้ทิดรบ และนายจ้างทั้งสองต้องสะดุ้งตื่น
"เฮ้ย....!!! นี้ตาข้าแกจะลงไปยามวิกาลทำไม มนุษย์ลุงมนุษย์ป้า สอนยากสอนเย็นเสียจริงๆ"
"ทิดรบเอ็งยิงแม่นกว่าข้า คอยอารักขาคุ้มกันให้ดี เดี๋ยวข้าจะลงไปช่วยครูก่อน"
ทิดรบที่ได้ยินแบบนั้น จึงรีบประทับปืนลูกซองเรมิงตัน 870ขึ้นมาเตรียมการ แต่ก็เป็นจังหวะที่ครูพราน
ลงไปยังห้างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"โอ้ย....แม่ยอดยาหยี มาให้พี่หอมสักฟอดเถอะน่า5555"

"มาสิจ๊ะ พ่อหนุ่มของข้า....มาเสพสุขด้วยกันเถิด" หญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าพูดจบ
เธอเปลื้องผ้าทั้งหมดจนเห็นเนินเนื้อ

"ข้าทนไม่ไหวแล้วโว้ย....." ตาเฒ่าวิ่งกรูไปยังหญิงสาวแบบไร้สติ โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่า
ความตายกำลังจะมาถึงตัวในอีกไม่ช้า ก่อนที่สองสาวจะสนองราคะตัณหาที่ชายแก่พึงประสงค์
แต่แล้วความฝันนั้นก็มีอันต้องยุติ เพราะร่างที่เคยสะสวยบอบบาง กับแปรเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์
ที่ไม่ใช่มนุษย์อย่างเช่นเคย คมเขี้ยวที่ยาวโง้ง ค่อยๆ ผะเหยอยื่นออกมาทีละน้อย
และนิ้วมือทั้งสองข้างก็ค่อย ๆ โผล่ออกมามันมีความคมราวกับใบมีด

"ตายซะเถอะไอ้เฒ่าลามก 5555" หญิงสาวทั้งสองค่อยๆ กัดไปยังลำคอของชายแก่ ส่วนอีกคน
ก็ใช้ปลายเล็บจ้วงแทงไปยังพรานเฒ่า ซึ่งกำลังตกเป็นอาหาร ทิดมืดที่ลงไปเบื้องล่าง
เขาได้เห็นครูพรานตกเป็นเหงื่ออย่างไม่น่าให้อภัย