รักซ่อนกาล

อสุเรนทรา! เจ้าผู้ใจทมิฬ

ข้าขอสาปแช่งสิ้น ด้วยใจที่โศกศัลย์

ให้เจ้าโดดเดี่ยวทุกข์ ทรมานชั่วกัปป์กัลป์

ไฟริษยาผลาญเจ้า สิ้นชีวันมลายลง

วิญญาณเจ้าไร้สุข ไร้รักทุกแห่งหน

โดดเดี่ยวเดียวดายตน มิอาจพ้นกรรมใด

พิภพหรือนรกหนไหน ขอกรรมนั้นจงตามไป

จงทุกข์ทนทรมานใจ ตราบนิรันดร์มิวายวาง

ยามกายเนื้อเจ้าสิ้นลม เหลือเพียงหินผา

หมื่นผู้คนย่ำเหยียบ มิอาจลาญสลาย

เข่นฆ่าผู้มีใจภักดิ์ กรรมสนองคืนทวีคูณ