เมื่อของตายหายไป

เมื่อถึงจุดหนึ่งที่เราโง่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เราจะรู้ว่าตอนไหนที่ควรเดินจากไป

เพราะรักมากจึงเจ็บปวดและเสียใจมาก

เพราะคาดหวังไว้มากโลกทั้งใบก็เลยพังทลายลง

"ปล่อย! จี! เดี๋ยว! นี้!"
"พี่ขอร้อง เรามาคุยกันก่อนได้ไหม"
"จีไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ เรื่องของเรามันจบไปเป็นปีแล้ว"
"พี่รอจีมาตลอดเลยนะ"
"จบเรื่องของเราไว้แค่นั้นเถอะ"
"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จีไม่คิดจะบอกพี่หน่อยเหรอ"
"จีต้องบอกอะไร พี่ควรรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปไม่ใช่เหรอ"
"พี่ไม่รู้ว่าจีหมายถึงอะไร แต่พี่ยังรอและหวังว่าจีจะกลับมา"
"ไม่ต้องรอแล้ว เพราะจีไม่มีทางกลับไปหาพี่อีก"
"งั้นจีก็บอกเหตุผลมาสิ"
"เพราะพี่โกหกจีเรื่องผู้หญิงคนนั้นมาตลอดไง"
"เพราะเรื่องนี้จีก็เลยทิ้งพี่ไปใช่ไหม"
"ใช่ ฉะนั้นอย่ามายุ่งกับจีอีก พี่มันน่ารังเกียจที่สุด"
"แต่ทุกอย่างที่พี่ทำไปก็เพื่อจีนะ พี่รักจีมากจีก็น่าจะรู้"
"ทุกอย่างมันเพื่อตัวพี่เองต่างหาก คนแบบพี่ไม่มีทางรักใครจริงนอกจากตัวพี่เอง"

"แล้วถ้าวันหนึ่งพี่ธีร์รู้ว่า..."
"จีก็จะบอกเขาว่าของตายชิ้นนั้นมันได้ตายและหายไปแล้ว ตอนนี้จีไม่ใช่คนเดิมที่เขาเคยรู้จักอีกแล้ว"
จีน่าเอ่ยอย่างเฉยชาเหมือนกับไม่รู้สึกอะไร แต่ในความเป็นจริงเธอทั้งเสียใจและแตกสลายจนไม่รู้สึกอะไรอีกแล้วต่างหาก