จนกว่าหมดแสงตะวัน

"การรักผมมันฝืนใจคุณมากขนาดนั้นเลยเหรอ" ศรุตพูดด้วยสีหน้าเศร้าหมองเมื่อเห็นอีกฝ่ายกุลีกุจอจะออกจากบ้าน "ทำไมไม่ลองให้โอกาสผมบ้าง"

พรชีวันหยุดหันมามองชายหนุ่มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยประโยคที่เหมือนจะซ้ำเติมความรู้สึกอีกฝ่ายเข้าไปอีก "ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ในขณะที่ฉันไม่เคยให้โอกาสกับคุณเลยสักครั้ง แต่ทำไมคุณถึงยังอยู่ในชีวิตของฉันอยู่อีก" พรชีวันถอนใจ "อย่าพยายามอีกเลยค่ะ คุณเปลี่ยนอะไรไม่ได้หรอก ไปใช้ชีวิตของคุณให้คุ้มค่าดีกว่ามาเสียเวลากับฉันแบบนี้"