ใจดวงนี้มีรักแท้

เขาเป็นอดีตคนรักของน้าสาว เขาเป็นผู้ปกครอง เขาเป็นเจ้านาย สุดท้ายเขาเป็นสามีเธอ!

++++++++++++++

"แกนอนกับเขาแล้วใช่มั้ย" หล่อนกุมจิกแขนหลานแน่นกว่าเดิม "บอกมาเดี๋ยวนี้นะอีโม แกนอนกับเขาแล้วใช่มั้ย"

"แล้วมันเรื่องอะไรของน้ามิ้นท์"

"แกนอนกับเขาได้ยังไง แกยั่วเขาเหรอ" คนแก่กว่าทั้งเดือดทั้งแค้น

"ปล่อยค่ะน้ามิ้นท์" หญิงสาวสะบัดจนหลุดได้ ถอยห่างออกไป

"เฮอะ! คิดว่าเขาจะจริงจังสินะ กะอีแค่เด็กในบ้าน ของใช้แก้ขัด"

โมรีคอแข็ง มองน้าสาวร่วมสายเลือดผ่านละอองชื้นบางๆ ที่คลอหน่วยตา

"ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ"

"เออ! อย่างแกมันก็เป็นได้แค่นี้แหละ แค่เมียเก็บ ดีแล้วที่แกหัดพอใจแค่นี้" อีกฝ่ายสาดอารมณ์ใส่อย่างดูถูกเหยียดหยาม

"ใช่ค่ะ โมพอใจ จะแค่ไหนก็ได้สำหรับน้าธี โมพอใจทั้งนั้น" โมรีก็ไม่น้อยหน้า แม้น้ำตาปริ่มขอบตาก็ยังย้อนกลับไม่ลดละ "เพราะอะไรรู้มั้ย ก็เพราะที่ผ่านมาทุกคนทิ้งโมไปหมด คนที่มีสายเลือดเดียวกัน คนที่โมนับเป็นญาติก็ยังทิ้ง มีแต่น้าธีรับเลี้ยงโม ทั้งที่เราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ถ้าวันนี้เขาอยากให้โมเป็นอะไร โมเป็นให้ได้ทั้งนั้น ต่อให้เขาอยากให้โมเป็นเศษฝุ่นใต้ฝ่าเท้าโมก็จะเป็น"

"อีโง่! ทำตัวเป็นผู้หญิงใจง่ายให้เขาเอาเป็นที่สนองอารมณ์เหมือนอีตัว"

"แล้วไงล่ะคะ ถ้าโมไม่มีปัญหาน้ามิ้นท์จะมาเดือดร้อนทำไม"

++++++++++++++

"ที่พูดไปนั้นจริงมั้ย"

"อะไรคะ"

"ไม่ว่าอะไรก็เป็นให้ได้ทั้งนั้น"

ผิวแก้มนวลแดงขึ้นทันตาเห็น

"จริงหรือเปล่าโม" ปากเขาถามอยู่ใกล้ปากอิ่ม ห่างแค่ปลายเข็มกั้น

"...ทุกอย่างที่น้าธีต้องการ" เธอบอกแผ่วหวิว

ปลายนิ้วแข็งแรงเชยคางมนขึ้น

เขาไม่ควรปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก แต่แทนที่จะห้ามใจ ซาตานร้ายในตัวกลับฉกฉวยโอกาส

"น้าต้องการ..."

จบคำปากอุ่นร้อนก็ทาบลงบนกลีบปากอ่อนนุ่มอีกครั้ง เคล้าคลึง ดูดดื่ม จนปากเธอแทบลวกร้อนเผาไหม้ และลามไปแผดเผาเนื้อตัวเมื่ออ้อมแขนแกร่งเริ่มพันธนาการ