พระเอกในเกมที่ฉันไม่ต้องการ

กะพริบตาทีเดียวก็มาอยู่ในร้านอาหารหรู เสื้อผ้าแพง ๆ และแว่นตา?
[กรุณาทำภารกิจ!] งื้อ จะจบรูทพระเอกสายโหดหรือพระเอกไทป์หมา แต่ลิ่วล้ออย่างฉันมีแต่ตายกับโดนคัดออกจากฉาก แต่คัดออกก็ไม่รอดอะ แง ไม่ยอมหรอกนะ!

°°°°

น้ำ เฟรชชี่ปี 1

หญิงสาวผมดำยาวประบ่าดูน่ารัก ดวงตาสีน้ำตาลช็อกโกแลตนม วันๆ ทำงานฟรีแลนซ์ส่งลูกค้า ซึ่งขัดกับภาพลักษณ์ที่ดูน่ารักของเธอ แต่แล้ววันหนึ่ง ชะตาชีวิตก็พลิกผัน เมื่อเกมสุดน่ารำคาญที่เธอไม่เคยเล่นดูดเธอเข้าไปเป็นตัวละครไร้บทในเกมเสียได้

คริส ซีอีโออสังหาวัย 30 ปี ตัวละครเกมชื่อดัง

ผมสีดำยาวถูกเซ็ตมาอย่างดี สะท้อนความเนี้ยบ เฉียบคม สูทแบรนด์เนมขับเน้นใบหน้าคมเข้มแนวนายแบบหนุ่มให้ดูภูมิฐาน สิ่งที่อยู่ในความสนใจมีเพียงงานกองโต จนกระทั่งใครบางคนที่ทำให้เขาหยุดมองไม่ได้ แม้ว่าอีกฝ่ายจะชอบผลักไส แต่สำหรับเขา มันกลับเป็นการดึงดูด

°°°°

Trigger Warning
**นิยายแนวระบบ โรแมนซ์ ตลก**

***สำหรับนักอ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน***
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆ
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาติดเรท 18+ คำหยาบคาย และฉากไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน. *พฤติกรรมบางอย่างไม่ควรลอกเลียนแบบ

෴ਬੇ ตัวอย่างสำนวนในเรื่อง ਓ෴

"ทำดีๆ เดี๋ยวก็เจ็บตัวเพิ่มอีกหรอก"

อะไรของเขาเนี่ย ข้อมือฉันแดงเพราะตกใจคำพูดเขาแท้ๆ ทำเหมือนฉันเป็นคนซุ่มซ่ามไปได้

ถึงร่างจริงฉันจะอายุยี่สิบ แต่ร่างนี้ปาเข้าไปยี่สิบสี่ ยี่สิบห้าแล้วนะ ตัวเองก็เลขสามแล้ว ทำตัวเหมือนคนแก่ไปได้

ใบหน้าเกลี้ยงเกลาของเขาเงยหน้าขึ้นมามองอีกครั้ง แต่ไม่รู้ทำไมครั้งนี้ฉันกลับไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ มันเหมือนมีไอความร้อนบางอย่างแผ่ออกมา จนกลัวว่าถ้าสบดวงตาคู่นั้นแล้วร่างกายจะถูกแผดเผาจนหลอมละลายไปทั้งร่าง

ใบหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงสีหน้าใดๆยังคงมองจ้องอยู่อย่างนั้น พอเห็นว่าคนที่เบือนหน้าหนีไม่มีทีท่าจะหันกลับไป เขาก็ลุกขึ้นยืน โน้มตัวลงเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรแต่เวลานี้ ฉันอยากจะถอดแว่นหนีความคมชัดที่เห็นแม้ปลายหางตาเหลือเกิน

"คุณคริสถอยออกไปได้แล้วค่ะ นี่ที่สาธารณะนะคะ"

"ฉันไม่ชอบให้คนหลบหน้า"

"ฉันเปล่า" สิ้นคำปฏิเสธ มือหนาก็จับปลายคางฉันให้หันไป

"ดี จำคำพูดของเธอไว้แล้วกัน"