คืนนั้นกับหมอภาม

คุณหมอภาม...เขาเป็นพ่อของคนตัวสั้นวัย 4 ขวบ
แพรไหม...เธอเป็นของเขาตั้งแต่คืนนั้น
---------------------------------------------------------------------------------------------
“เธอมานั่งตรงนี้สิ”
ไม่ได้เข้าใจหรอก แต่ก็ยอมขยับไปนั่งข้างๆ เขา ตอนนี้เขาเหมือนมีอำนาจเหนือเธอทุกอย่าง เธออยากให้เขารักลูก และอยากให้ลูกได้ทุกอย่างที่เป็นสิทธิ์ของแก
“ฉันจะให้ทนายความมาร่างสัญญาเพื่อความสบายใจของเราทั้งคู่ด้วยเลยดีไหม” เขาพินิจมองคุณแม่หัวหมอที่เหมือนปลาที่กำลังกินเบ็ด
เหยื่อที่เขาจงใจโยนลงไปหลอกล่อ ทำให้เธอไม่ได้แม้แต่จะเฉลียวใจ
“ลูกจะได้มีอนาคตที่มั่นคงตามความต้องการของเธอ” เขาเห็นตากลมโตที่เป็นประกายแห่งความยินดีฉายชัด
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าถ้าอยากได้แม่ด้วย เขาต้องเดินเกมยังไง
“ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป แพรก็ขอความกรุณาคุณหมอด้วยค่ะ”
เขามองคนที่มองมา ความยินดีที่ปิดไม่มิด เธอไม่มีความพิศวาสให้กับผัวอย่างเขาเลย ตรงกันข้ามเธออาจจะลืมคืนที่เร่าร้อนเมื่อหลายปีก่อนนั้นจนหมดสิ้น
แพรไหมอยากจะหลุบตาหนี เธอหวั่นไหวไปหมดเพียงแค่เขามองนิ่งและก็นั่งอยู่ในระยะที่ใกล้ชิดกันเหลือเกิน
“แล้วอะไรคือข้อแลกเปลี่ยนของเรื่องทั้งหมดนี่” เขาขยับก้มให้สายตาอยู่ระดับเดียวกับคนที่ก็ตัวแค่นี้ นั่งอยู่ใกล้เขาจนรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่มันมหาศาลไปหมด
ยิ่งเธอรักลูกมากแค่ไหน เขาก็ยิ่งพิศวาสเธอมากขึ้นเท่านั้น
“คุณหมอหมายความว่ายังไงคะ...อ๊ะ...”
ไม่คิดว่าเขาจะคว้าเอวเธอเข้าไปจนร่างกายแนบชิดกัน
ปากอยู่ใกล้เพียงแค่นิ้วกั้น ตาจ้องกัน จมูกชนกัน
“อื้อ...” แล้วมันก็เกิดขึ้นอย่างหุนหันพลันแล่น “อืม...” ปากที่กำลังบดขยี้เข้าใส่ มันเหมือนเปิดประตูปรารถนาที่ซ่อนเร้นอยู่ในซอกหลืบของหัวใจ
เขามีผลต่อทุกอย่าง มีอิทธิพลต่อใจที่เปราะบางของเธอด้วย ไม่ใช่แค่เพราะเขาเป็นพ่อของภูดิศ แต่เขาเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวในชีวิตผู้หญิงที่แสนจืดชืดอย่างเธอด้วย
“อืม...อย่าค่ะคุณหมอ” เธอพยายามเบือนหน้าหนี แต่เขาก็เฝ้าตามติด “อ๊า...” แล้วจูบดูดดื่มก็เริ่มต้นได้ใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า
เธอไม่เพียงแต่ไม่หันไปผลักไส แต่เหมือนมือจะคว้าบ่าคนที่โถมปากเข้าใส่ แล้วปากที่ควรจะหยุดนิ่งก็จูบตอบกลับไปอย่างไม่เกี่ยงงอน
เขาดึงเธอเข้าไปกอดรัด แล้วร่างกายมันก็ระทวยไม่ต่างจากขี้ผึ้งที่โดนความร้อน เธอเหลวเป๋วไปกับอกกว้าง มีปากเขาที่พรมจูบมาตามซอกคอและเนินอก
“ถ้าพี่ต้องการแพรด้วย พี่ต้องทำยังไง”