ไร่ตะวันจันทร์ฉาย

จันทร์ฉายผู้อาภัพ มีย่าคนเดียวที่เหลืออยู่ก็มาด่วนจากไปอีกคนด้วยอุบัติเหตุ แม่เลี้ยงผู้ใจดีแห่งไร่ตะวันได้รับอุปการะ ให้อ้อมกอดที่อบอุ่น แต่ว่าลูกชายของแม่เลี้ยงจะใจดีและเอ็นดูเธอเหมือนแม่หรือเปล่าน่า

***"คุณตะวัน! จะทำอะไรคะ" แล้วจันทร์ก็ต้องรีบหันหน้ากลับไปมองพวงส้มเหมือนเดิม เพราะหน้าตะวันก้มลงมาข้างแก้มพอดี

"สอนเด็กดื้อให้ตัดส้ม" ตะวันพูดข้างหูจันทร์ ทำเอาหล่อนขนลุกซู่ไปทั้งแผ่นหลัง

จันทร์พยายามจะเบี่ยงตัวหลบ แต่หลบยังไงไม่รู้ให้ก้นงามงอนของตัวเองไปชนเข้ากับ... น้องชายของตะวัน

มันเลยทำให้ตะวันปวดหนึบขึ้นมา เขาสูดลมหายใจยาว ๆ อย่างพยายามอดกลั้นเต็มที่

"อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวก็ได้ตัดนิ้วกันพอดี"
ได้ผล จันทร์หยุดดิ้นทันที แต่ไอ้น้องชายของเขานั่นสิ... มันกำลังตุงเหมือนอยากจะออกจากกางเกง แล้วแบบนี้ใครจะรับผิดชอบล่ะ? ปรับประโยชน์ไหมเนี่ย...

"พี่... พี่ตะวันค่ะ จันทร์ว่าจันทร์ตัดเองได้ค่ะ" อีตาบ้า! เอากรรไกรตัดส้มมาทิ่มก้นเราอยู่ได้!

"แน่ใจนะว่าไม่ให้พี่สอนต่อ?"

"แน่ใจจ้ะ!" จันทร์รีบตอบแบบไม่ต้องคิด

ตะวันจำใจต้องเดินไปตัดอีกฝั่งของต้นส้ม เพื่อไปจัดการกับน้องชายตัวเองที่เริ่มจะก้าวร้าว ขืนอยู่ใกล้จันทร์ไปมากกว่านี้...คงได้เรื่องแน่

เขาสะบัดหัวแรง ๆ ระหว่างเดินไปอีกฝั่ง

"หมกมุ่นเกินไปแล้วเรา..." ตะวันบ่นกับตัวเองเบา ๆ
รอคืนนี้ก่อนเถอะ...จะลักหลับให้ดูเลย คอยดู...