สาปรักใต้กรงลวง

"คืนนี้ผมเลิกประชุมดึก คุณนั่งรถกลับบ้านเองได้ไหม หรือจะให้ผมโทรบอกคนขับรถที่บ้านไปรับ"ช่วงเย็นของวันหนึ่งเรย์ตั้นโทรมาหานับดาวเพราะตัวเองดันมีงานด่วนที่ต้องไปสะสางและอาจจะไม่สามารถมารับนับดาวกลับบ้านได้เหมือนทุกวัน

"ผมกลับเองได้ครับไม่เป็นไร เย็นนี้มีนัดกินข้าวกับอิงพอดี เดี๋ยวให้อิงไปส่ง"ซึ่งนับดาวเองก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะเขาก็มีธุระที่ต้องออกไปทำเช่นกัน

"งั้นถ้าถึงบ้านส่งข้อความมาบอกหน่อยนะ ผมจะได้ไม่เป็นห่วง" เขากำชับภรรยากำมะลอของตัวเองหนักแน่น

"อันนี้ห่วงจริงหรือคอนเทนต์ครับ"

"แล้วคิดว่าในสายจะมีใครมาได้ยินที่เราคุยกันหรือไง ทำตามที่บอกด้วยนะ" แม้จะไม่ตอบตรง ๆ แต่มันก็ทำคนฟังใจเต้นแรงได้

"รับทราบแล้วครับเดี๋ยวจะรายงานตัวทุกชั่วโมงไปเลย" นับดาวเย้าแหย่สามีปลอม ๆ ไปด้วยความสนุก หลังจากกดวางสายจากเรย์ตั้นแล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัว

"แกชอบคุณเรย์ตั้นเขาเข้าแล้วใช่ไหมไอ้นับดาว" เพื่อนสนิทที่นั่งฟังอยู่นานชี้หน้าพร้อมส่งสายตาล้อเลียนไปให้

"พูดเรื่องบ้าอะไร ฉันกับเขาก็แค่รับบทคู่แต่งงานตามข้อตกลงเท่านั้นแหละ" แม้จะปฏิเสธไปทว่าท่าทีกลับดูตรงกันข้าม

"แล้วในข้อตกลงเขามีบอกให้คุยโทรศัพท์แสดงความเป็นห่วงเป็นใยกันด้วยหรือไง"

"ก็เผื่อมีคนแอบฟัง มันก็ต้องเนียนๆ ไปก่อน"

"ใครแอบ แกอยู่ในห้องนี้คนเดียว ส่วนคุณเรย์ตั้นก็น่าจะอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวเขา ผีบ้านผีเรือนหรือไงที่จะมาแอบฟัง"

ยิ่งหาข้อแก้ตัวก็ดูเหมือนว่ามันย้อนเข้าตัวเองไปเสียหมด สุดท้ายนับดาวจึงแกล้งทำเป็นไม่สนใจทำทีเป็นหยิบเอกสารงานขึ้นมาทำแทน

"ชอบก็บอกว่าชอบไม่เห็นเป็นอะไรเลย" อิงฟ้ายังคงแซวไม่หยุด เหตุใดเธอจะไม่รู้จักเพื่อนตัวเอง