ทัณฑ์ลวง บ่วงพิศวาส

ว่าที่คู่หมั้นไม่เคยมองเห็นคุณค่าในตัวเธอ หญิงสาวจะทำให้เขารู้ว่าเธอมีค่าเพียงไหนในสายตาผู้ชายคนอื่น
หากสิ่งที่กระทำ กลับทำให้เธอกลายเป็นที่ชิงชังรังเกียจ
(พสุกานต์ บูรกิจ)

หล่อ รวย น่าร๊าก ขนาดนี้ ยังกล้ามาปฏิเสธตำแหน่งเจ้าสาว ที่หลายต่อหลายคนใฝ่ฝัน เรื่องอะไรจะนิ่งเฉยให้เสียฟอร์มคาสโนว่า…ยิ่งเธอทำเรื่องร้ายกาจกับครอบครัวก็ต้อง ‘แก้แค้น’ แต่เมื่อเห็นคนที่เกือบได้เป็นเจ้าสาว ‘แก้ผ้า’ ใจส่วนลึกที่ลวงตนเองมานานก็เริ่มเปลี่ยนแผนที่วางไว้ทีละนิด ทีละนิด
(มาร์ค อิทธิพัทธ์)

“ปกติฉันชอบดื่มแคลเซียมตอนเช้า ตอนเที่ยง บ่าย ถึงได้สูงหล่อเหลาแบบนี้ไง… ว่าแล้วก็หิวขึ้นมาเมื่อเห็นมัน จะรีบปิดทำไม ทำเป็นหวงไปได้”
“ไอ้คนเลว โรคจิต”

“จะมากไปแล้วนะ พอเถอะเบื่อจะฟังคำด่าแล้ว ทีเมื่อครู่คืนยังครางเป็นแมวอ้อนอยู่เลย”
เพราะคำด่าไม่ลดละชายหนุ่มจึงยียวนร่างสวยตรงหน้าต่อ พาร่างสูงเดินเข้าหาเธอช้าๆ หวังกระโจนเข้าจูบปากร้ายให้ด่าไม่ออก หากหล่อนก็ถอยหลังหนีได้หวุดหวิด

“แน่จริงอย่าหนีสิยายคนเก่ง” อิทธิพัทธ์ท้า

“อย่าเข้ามานะ หลีกไปไอ้บ้า”
น้ำเสียงเบากว่าเดิมจนชายหนุ่มจับได้ จึงเดินเข้าใกล้ร่างที่สวมชุดผ้านวมใช้มือเกลี่ยแก้มแดงเล่นเบามือ ที่แท้ก็ไม่แน่จริง แบบนี้ต้องแกล้งต่ออีกสักหน่อยแล้วสิ

“นุ่ม หอมดีจังตรงนี้ พิสูจน์นับครั้งไม่ถ้วนเมื่อคืน”

“อย่ามาแตะ แม้แต่ขาอ่อนฉันจะไม่ให้นายเห็นอีกเป็นอันขาด”

“เห็นไม่กลัว กลัวจะเห็นจนเบื่อมากกว่า ลืมไปรึเปล่า กระโปรงสั้นเต่อที่เธอใส่เสมอๆ เห็นถึงโคนขาเชียวนะจ๊ะ ส่วนเมื่อกี้ที่พูดแค่เสนอ อันทีจริงสำหรับฉันกับเธอแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ หากฉันเป็นหมาอย่างเธอว่า เธอก็แค่กระดูกที่ฉันเอามาเคี้ยวเล่นไม่ให้ปากว่างก็เท่านั้น”